Δημήτρης Παπαδημητρίου: «Φοβάμαι μην αποδειχθεί πως έκανα λάθος στο χαρτί μου»

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος ενός συνθέτη;

«Φοβάμαι μην αποδειχθεί πως έκανα λάθος στο χαρτί μου. Για πολλά που μπορεί να συμβούν κατά την εκτέλεση ενός έργου δεν φταις εσύ, κάτι θα ξεφύγει, κάπου θα γίνει ένα φάλτσο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Φοβάμαι όμως μην αποδειχθεί πως το λάθος το έχω κάνει εγώ και πως είναι γραμμένο στην παρτιτούρα μου. Αυτή η ανησυχία με κάνει τελειομανή».

Όταν ο Δημήτρης Παπαδημητρίου μίλησε στο τηλέφωνο με τον Αριστοτέλη Ωνάση: «Κάλεσε στο σπίτι μας...»

Έχετε ασχοληθεί πολύ και με το τραγούδι, με τις μικρές συμπυκνωμένες φόρμες. Αυτό σας έχει επηρεάσει στα μεγαλύτερης διάρκειας έργα που συνθέτετε;

«Έχει γίνει και το ανάποδο: Η μελέτη μου σε έργα μεγάλης διάρκειας, όπως σε κοντσέρτα, με έχει επηρεάσει στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζομαι τις μικρές φόρμες. Στην πραγματικότητα δεν τα ξεχωρίζω τα πράγματα, αν και στην Ελλάδα βάζουμε εύκολα κοινωνικού τύπου ταμπέλες και στις μουσικές φόρμες. Θεωρώ όμως ότι το τραγούδι είναι κάπου παρεξηγημένο».

Γιατί; Είμαστε λαός που αγαπάει το τραγούδι, που τραγουδάει συχνά, που έχει ωραία τραγούδια...

«Νομίζω πως το τραγούδι στην Ελλάδα αρχικά ήταν δέσμιο του χορού. Ακόμα και εκείνα που αποκαλούμε “τραγούδια της τάβλας” συνοδεύονταν από ένα είδος κίνησης. Σήμερα εγώ προσπαθώ να το αναπτύσσω σαν να πρόκειται για ένα λόγιο έργο. Ενώ είναι τραγούδι, υπάρχουν σημεία όπου το εξελίσσω περαιτέρω. Και έρχομαι, με την ευκαιρία, στο μεγάλο θέμα που λέγεται “εθνική σχολή”. Τιμώ την ιδεολογική της πλευρά, νομίζω όμως ότι κάτι λείπει και είναι αυτό που αποκόπτει τον Έλληνα από τη συμφωνική, την κλασική μουσική σε ένα λαϊκό επίπεδο. Ακούς κλασική μουσική αν είσαι πιο καλλιεργημένος και ξέρεις ξένες γλώσσες. Πρέπει όμως να υπάρξει μια εθνική σχολή...»

Πηγή Βήμαgazino

Δημήτρης Παπαδημητρίου: «Διασώθηκα από τη μυασθένεια χάρη στη Βερόνικα, τη γυναίκα μου & μία γιατρό»

Παπαδημητρίου: Κάθε Έλληνας μπορεί να γίνει Αλεξανδρινός κάτω από ανάλογες προϋποθέσεις