Νικόλας Άσιμος: Ο «μπαγάσας» που δεν μπήκε ποτέ σε καλούπια – Η ζωή, η μουσική & το τραγικό τέλος

Μια ψυχή ανήσυχη, ένας καλλιτέχνης που δεν ακολούθησε ποτέ τις πεπατημένες οδούς και αρνήθηκε να μπει σε οποιοδήποτε «καλούπι». Ο Άσιμος δεν ήταν απλώς μουσικός. Ήταν μια φιλοσοφία ζωής, ένας άνθρωπος που ζούσε με πάθος, αμφισβητούσε τα πάντα και προκαλούσε τους γύρω του να σκεφτούν διαφορετικά.

Νικόλας Άσιμος: Ένας ασυμβίβαστος «μπαγάσας»

Ο Νικόλας που έγινε Άσιμος

Γεννημένος στις 20 Αυγούστου 1949 στη Θεσσαλονίκη και μεγαλωμένος στην Κοζάνη, ο Νικόλας Ασημόπουλος (όπως ήταν το πραγματικό του όνομα) από νωρίς έδειξε το ανήσυχο πνεύμα του. Σπουδάζει στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης, αλλά η μουσική και το θέατρο τον κερδίζουν. Ήταν αυτοδίδακτος κιθαρίστας και άρχισε να γράφει τραγούδια που ξεχώριζαν για τον στίχο και τη σατιρική τους διάθεση.

Το 1973 αφήνει τη Θεσσαλονίκη και μετακομίζει στην Αθήνα, όπου η καλλιτεχνική του φύση συναντά την καρδιά της μποέμικης ζωής. Στην Πλάκα και στα Εξάρχεια, γράφει ιστορία με τα τραγούδια του, τις παραστάσεις δρόμου και τη μοναδική του ιδιοσυγκρασία. Συνεργάζεται με καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Σάκης Μπουλάς και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, αλλά πάντα προτιμά να κινείται ανεξάρτητα, μακριά από δισκογραφικές εταιρείες και τη «βιομηχανία» της μουσικής.

Οι παράνομες κασέτες και τα τραγούδια που έγραψαν ιστορία

Ο Άσιμος δεν κυκλοφόρησε τη μουσική του με τον παραδοσιακό τρόπο. Προτίμησε να διακινεί ο ίδιος τις κασέτες του, τις λεγόμενες «παράνομες κασέτες», έξω από πανεπιστήμια, στα στέκια των Εξαρχείων, ακόμη και στον δρόμο. Τραγούδια όπως το «Ο Μηχανισμός», το «Ρωμιός», το «Αγαπάω κι αδιαφορώ», το «Παπάκι» και το «Βαρέθηκα» έγιναν ύμνοι μιας γενιάς που αναζητούσε την αλήθεια έξω από τα καθιερωμένα.

Παρά την απέχθειά του για τη μουσική βιομηχανία, το 1982 κυκλοφορεί τον μοναδικό επίσημο δίσκο του, «Ο Ξαναπές», με τη συμμετοχή της Χαρούλας Αλεξίου και του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Η προσωπική του ζωή και η μάχη με τους δαίμονές του

Ο Άσιμος έζησε μια ζωή γεμάτη αντιφάσεις. Από τη μία, η επανάσταση, η αμφισβήτηση και η ανεξαρτησία. Από την άλλη, η μοναξιά, τα οικονομικά προβλήματα και οι ψυχικές δοκιμασίες. Το 1976 γίνεται πατέρας, αλλά οι συνθήκες ζωής του ήταν κάθε άλλο παρά σταθερές. Η φτώχεια, οι ατελείωτες διαφωνίες με τις αρχές και οι διαρκείς συγκρούσεις τον οδήγησαν αρκετές φορές σε ψυχιατρικές κλινικές.

Το 1987 κατηγορείται για βιασμό και προφυλακίζεται για σύντομο χρονικό διάστημα. Παρότι αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση, η υπόθεση αυτή τον συνέτριψε ψυχολογικά.

Η τελευταία πράξη του αντισυμβατικού καλλιτέχνη

Στις 17 Μαρτίου 1988, σε ηλικία μόλις 39 ετών, ο Νικόλας Άσιμος βάζει τέλος στη ζωή του. Στο ημιυπόγειο της Καλλιδρομίου 55 στα Εξάρχεια, το μέρος που ο ίδιος αποκαλούσε «Χώρο Προετοιμασίας», γράφει το δικό του φινάλε.

Λίγες ώρες πριν φύγει, τηλεφωνεί στον φίλο του, σκηνοθέτη Νίκο Ζερβό, λέγοντάς του: «Ζερβέ, η κατάρα του Τουταγχαμόν έχει πέσει επάνω μας». Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του μήνυμα.

Ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά τον θάνατό του, η μουσική του εξακολουθεί να συγκινεί και να εμπνέει. Ήταν ένας άνθρωπος που προκάλεσε, ενοχλούσε, αλλά πάνω απ’ όλα εξέφρασε μια γενιά που έψαχνε να βρει την αλήθεια της.

Διαβάστε επίσης:

• Όταν η Όλγα Κιουρτσάκη έκανε παράπονα για την Δημητρίου, live στον τηλεοπτικό αέρα, πριν 14 χρόνια
• Το απόλυτο throwback - O νεαρός της φωτογραφίας είναι Έλληνας παρουσιαστής της απογευματινής ζώνης
• Το αγοράκι της φωτογραφίας είναι σήμερα πασίγνωστος Έλληνας τραγουδιστής-Σήμα κατατεθέν τα μάτια του