Γιώργος Νινιός: «Δεν με ενδιαφέρει η τηλεόραση»
«Έχουμε ένα σπίτι που θέλει ριζική ανακαίνιση. Έχει αποδειχθεί όμως ότι το γκρέμισμα στοιχίζει λιγότερο». Με αυτά τα λόγια απαντά ο ηθοποιός Γιώργος Νινιός στο δίλημμα «ΔΝΤ ή πτώχευση».
Και συμπληρώνει: «Θα μιλήσω ως μηχανόβιος: έχεις ένα μηχανάκι της δεκαετίας του ’70 και θες να το κάνεις να τρέχει και να λειτουργεί όπως αυτά του 2011. Μπορείς. Κάνεις πουσάρισμα στο μοτέρ, βάζεις άλλες ζάντες, ενισχύεις τα φρένα, το βάφεις, το φτιάχνεις και ελαφραίνεις το ντεπόζιτο να μην είναι σιδερένιο. Όλα αυτά θα σου στοιχίσουν 20.000 ευρώ. Αλλά ποτέ το μηχανάκι σου δεν πρόκειται να φτάσει σε τίποτα ένα καινούριο, που κοστίζει 11.000 ευρώ. θα μείνεις με το παλιό;». Ο Γ. Νινιός απαντά ότι αυτό θα το κάνεις μόνο αν είσαι εξαρτημένος και δεν θες να το αποχωριστείς και για αυτό συμπεραίνει: «Είμαστε εξαρτημένοι από την Ελλαδίτσα μας. Και επειδή ξέρουν πώς σκεφτόμαστε και πόσο ελληναράδες είμαστε, πατάνε πάνω σε αυτό». Ο ίδιος αποκαλύπτει ότι «όλοι φτιάχνουμε μικρούς πλανήτες για να κατοικούμε μέσα κάθε μέρα», παραδεχόμενος ότι έχει ανάγκη από παραμύθια, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος. Ωστόσο δεν θεωρεί ως ένα τέτοιο παραμύθι το θέατρο, αφού δεν παύει να αποτελεί την δουλειά του, έστω και αν είναι μια δουλειά που του αρέσει. Αναφορικά με τη σχέση του με την τηλεόραση και αν θα έβλεπε τον εαυτό του σε άλλον ρόλο, πέρα από αυτόν του υποκριτικού, ο Γ. Νινιός απαντά: «Παρουσιαστής και τέτοια; Αν ήταν κάτι που μ’ άρεσε πραγματικά, ναι. Αλλιώς, έχω πράγματα να ασχοληθώ». Ούτε φυσικά θα χόρευε σε τηλεοπτικό ριάλιτι. «Αν δεν πρόκειται για ρόλο, το κάνω και σπίτι μου μια χαρά. Δεν κάνω τίποτα για να πω απλώς ότι το έκανα». Τέλος, σε ερώτηση της «Real Life» αν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς την τέχνη, την στιγμή που ο ίδιος παίζει ως ηθοποιός, τραγουδά επαγγελματικά εμφανιζόμενος με Τσακνή και Αλκαίο, γράφει στίχους και ζωγραφίζει, ο Γιώγος Νινιός απαντά: «Όλοι μας. Είναι μεγάλη δυστυχία να θεωρείς πως είναι ανάγκη να κάνεις μόνο ένα πράγμα και να πεις ότι χωρίς αυτό θα πεθάνεις. Εντάξει, δεν μπορώ να είμαι σερβιτόρος ή μπογιατζής που ήμουν κάποτε, αλλά υπάρχουν και τα μηχανάκια. Είναι το δεύτερο πόδι που με κρατάει στη γη ζωντανό».