Σαμιωτάκη: «Έχω αγοράσει έναν τάφο. Έκανα ένα κενοτάφιο, με το δικό μου δίπλα που με περιμένει»

: «Με άρπαξαν από τον λαιμό. Φορούσα δύο αλυσίδες. Σκέψου τι υπέστη ο λαιμός μου για να μπορέσουν να τις κόψουν. Άρχιζα να φωνάζω "βοήθεια"! Κανένας δεν βοήθησε, όμως ήταν τέτοια η ένταση της φωνής μου που τους έκανε να φοβηθούν».
Και αποκάλυψε ότι αγόρασε έναν οικογενειακό τάφο: «Ο Σπύρος όσο ζω δεν θα φύγει ποτέ από κοντά μου, είναι ζωντανός. Μένω στον Ωρωπό γιατί είναι κοντά μου. Έχω αγοράσει έναν τάφο πολύ ωραίο, γιατί το ήθελε πολύ ο Σπύρος μου. Κάθε φορά που περνούσαμε έλεγε "Τι ωραία θέα! Τι ωραία θα είναι να είμαι εδώ! Αλλά δεν θέλω το χώμα, φοβάμαι πολύ το χώμα"! Κι εγώ έκανα ένα πολύ ωραίο κενοτάφιο, με το δικό μου δίπλα που με περιμένει. Λέω να θυμηθώ από ποια μεριά πενήντα χρόνια κοιμόμουν στο κρεβάτι κι έγινε έτσι. Με περιμένει».