Μιχάλης Χατζηγιάννης: Αυτός είναι ο λόγος που απείχε από τη μουσική!
Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης μιλά για την αποχή από το τραγούδι, την δημοσιότητα και την κρίση στην Ελλάδα!
Γιατί επέλεξε να απέχει; Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης δηλώνει: «Είναι ένας ωφέλιμος και πολύ χρήσιμος αυτή η αποχή. Το να είσαι συνέχεια σε ρυθμούς δημιουργίας δεν είναι πάντα ό,τι καλύτερο. Ήταν ένας χρόνος αποστασιοποίησης που σε γεμίζει, σου δίνει πολλά ερεθίσματα. Βλέπεις τα πράγματα λίγο πιο σφαιρικά. Τα πράγματα και οι εποχές αλλάζουν. Σε ωριμάζουν. Δεν τις κατευθύνεις εσύ. Επαναπροσδιορίζεις την καλλιτεχνική σου οντότητα σε ένα νέο τοπίο. Προσπαθούμε να πιάσουμε το νήμα από το σημείο που βρισκόμαστε. Ο δίσκος αυτός θα καταγράψει ένα νέο μουσικό κλίμα. Είναι ένας δίσκος που φτιάχνεται χωρίς πάγια στρατηγική. Φτιάχνεται μέρα με τη μέρα. Σκεφτόμαστε πολύ φιλελεύθερα σχετικά με το υλικό. Θέλουμε να είμαστε μακριά από όλες τις κοινοτυπίες – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Θέλουμε ένα στίχο που θα 'ναι πρωτότυπος και για εμάς, που να έχει όλα τα συναισθήματα που μας βασανίζουν. Κάτι που θα το λέμε και θα το αισθανόμαστε»!
Όσο για τη δημοσιότητα, τονίζει: «Όταν ξεκινάς σε αυτό τον χώρο, της μουσικής, ποτέ δεν σκέφτεσαι το τι συνεπάγεται. Η δημοσιότητα είναι ωραία, είναι μια αναφορά στη δουλειά σου, είναι η ανταπόκριση του κόσμου. Αλλά όταν αυτό αρχίζει να χάνει την κατάλληλη ισορροπία γίνεται κουραστικό και χάνεται ο προσανατολισμός σου. Όσο μεγαλώνω, όσο αποκτάς την κατάλληλη εμπειρία και αυτογνωσία, αρχίζεις να το σκέφτεσαι. Είναι ένα πράγμα που το θεωρείς δεδομένο κι αυτό».
Και για την κρίση στην Ελλάδα λέει: «Ζούμε μια κατάσταση πανικού, τρόμο και ανασφάλειας. Είναι μια περίοδος που δεν έχει χρώμα. Όλοι οι Έλληνες αισιοδοξούμε πως στο βάθος υπάρχει ένα κράτημα για να πιαστούμε και να προχωρήσουμε. Τυχεροί είναι εκείνοι που έχουν κάτι να ασχολούνται. Μια τέχνη. Η στάση μας πρέπει να είναι μια άμεση ανταπόκριση απέναντι σε αυτό που ζούμε. Μια κοινωνική προσφορά, που μπορεί να είναι ένα χαμόγελο το πρωί ή το να βοηθήσουμε μέσα από τη δουλειά μας είτε οικονομική είτε σωματική. Πρέπει να το προσφέρουμε με τη μεγαλύτερη και μέγιστη δυνατότητα. Αν το κάνει ο καθένας αυτό, κάπως θα αλλάξουν τα πράγματα».