Η εξομολόγηση του Σφακιανάκη για το διαζύγιο των γονιών του όταν ήταν τριών ετών

«Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 3 ετών. Θυμάμαι το περιστατικό ακριβώς όπως έγινε. Υπήρχε μέσα στο σπίτι έντονη διαμάχη που ξεκίναγε με το ότι συζούσαν με τον παππού και τη γιαγιά. Ο παππούς ήταν πολύ αυστηρός άνθρωπος. Ιδιόρρυθμος πολύ. Ήταν πολύ ισχυρός χαρακτήρας. Ο πατέρας μου ήταν καλός άνθρωπος και εξευγενισμένο πρόσωπο, αλλά κάποια στιγμή μπούκωσε, δεν μπορούσε να το αντέξει.Θυμάμαι καβγάδες οι οποίοι δεν ήταν αυτό που λέμε μαλώνουμε κι αυτό ξεκινούσε από τον παππού ο οποίος ήθελε να ελέγξει το παν. Τη μέρα που έφυγε ο πατέρας μου από το σπίτι, η γιαγιά μου με κράταγε στην αγκαλιά της και θυμάμαι το περιστατικό όλο. Φύγαμε από την Κρήτη μετά από 4 χρόνια, αλλά μετά η απώλεια ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Το ’66 πήγαμε στην Κω με τον παππού, τη γιαγιά και τη μαμά και τον πατέρα μου τον ξαναείδα όταν ήμουν 13 ετών. Απώλεια μεγάλη. Κάποια στιγμή πέρασαν τα χρόνια και δεν αισθανόμουν ότι θα έπρεπε να πάω γιατί είχε παντρευτεί άλλη γυναίκα. Δεν έκανε άλλα παιδιά, αλλά η γυναίκα με την οποία συζούσε είχε 3-4 παιδιά. Όταν τον ξανασυνάντησα κατάλαβα τι άνθρωπος ήταν. Καλός άνθρωπος πραγματικά. Επικοινωνούσε κατά καιρούς, ο αδελφός μου είχε πάει και έμενα μαζί του. Αλλά όταν μέσα στο σπίτι που έχουν χωρίσει οι γονείς είναι κυρίαρχος ο παππούς και λέει και πράγματα για τον πατέρα σου, μπορεί κάποια στιγμή να σε επηρεάσει. Το ευτύχημα είναι πως επηρεάστηκα μεν ως ένα βαθμό ώστε να μην επιμείνω να έχουμε επαφή, από την άλλη όταν γνώρισα τον πατέρα μου από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι ο άνθρωπος είναι άνθρωπος.»