Συγκλονίζει η Πρεζεράκου για την ανιψιά της:«Προσευχόμαστε συνέχεια ειδικά τώρα τη Μεγάλη Εβδομάδα…»
Η Έρρικα Πρεζεράκου ήταν καλεσμένη στην εκπομπή, Πάμε Δανάη! και μίλησε, μεταξύ άλλων για τον ακρωτηριασμό της αλλά και την ασθένεια της 7χρονης ανιψιάς της.
Αρχικά η Έρρικα Πρεζεράκου είπε: «Υπάρχουν μέρες που νιώθω ότι είμαστε οκ, και ξαφνικά με παίρνει η αδερφή μου και μου λέει ότι το παιδί είναι στην εντατική, και κλαίω. Στο τέλος της ημέρας στρέφεις την προσοχή σου στο ότι ίσως πρέπει να ενδυναμώσεις την πίστη σου. Κάνω κάθε μέρα 2-3 ώρες φυσιοθεραπεία για το χέρι μου, και υπάρχουν μέρες που δεν το θέλω. Αλλά το σώμα μου μού λέει ότι με χρειάζεται, και εγώ πρέπει να στρέψω την προσοχή μου σε αυτό. Δεν έχουμε κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό μας».
Και τόνισε για το ατύχημά της: «Ο άνθρωπος που οδηγούσε το σκάφος δεν με είδε όταν εκσφενδονίστηκα. Έπεσα στο νερό, βγήκα να πάρω αναπνοή και το χέρι μου βρέθηκε μέσα στην προπέλα. Όταν βγήκα επάνω είχα αδρεναλίνη και είπα ότι θα πάω στο νοσοκομείο και ότι θα γίνω καλά. Μπήκα σε μια κατάσταση επιβίωσης».
Όσον αφορά την 7χρονη ανιψιά της, την Αναστασία, δήλωσε: «Είναι εδώ και εφτά μήνες στο εξωτερικό η αδερφή μου με την ανιψιά μου, την Αναστασία. Η ψυχική δύναμη της αδερφής μου είναι αξιοθαύμαστη. Εύχομαι να μην έρθει κανείς γονιός σε αυτή την κατάσταση, είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει».
Και υπογράμμισε: «Η αδερφή μου είναι πολύ θαρραλέα. Περνάμε από φάσεις που μας λένε να μην ανησυχούμε, αλλά σε ένα μεγάλο ποσοστό μας μιλούν για την πιο επικίνδυνη μορφή καρκίνου. Υπάρχουν πολλοί γιατροί στην Αμερική που λένε να αφήσουμε το παιδί να απελευθερωθεί. Προσευχόμαστε συνέχεια, ειδικά τώρα τη Μεγάλη Εβδομάδα, ώστε να αποφασιστεί τι μπορεί να γίνει και ποιο είναι το καλύτερο για αυτό το παιδί».
Και κατέληξε λέγοντας: «Αν μέσα σε αυτό το διάστημα που έχουν συμβεί αυτά τα γεγονότα έχω κλάψει, τις περισσότερες φορές το έκανα από ευγνωμοσύνη για τη στήριξη και την αγάπη που έχω πάρει. Κάθε μέρα αφιερώνω χρόνο για να απαντήσω στον κάθε άνθρωπο που μου στέλνει μήνυμα για να με στηρίξει, είτε για το χέρι μου, είτε για το θέμα της ανιψιάς μου. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να νιώθεις ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι»!
Δείτε το απόσπασμα παραπάνω!