Ο Νίκος Γκάλης αποκαλύπτεται στην πρώτη του συνέντευξη μετά από χρόνια!

Μιλώντας στο Θέμα, ο κορυφαίος αθλητής αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του αλλά και της ζωής του.

«Αυτό που φοβάμαι περισσότερο στη ζωή είναι η αβεβαιότητα για το μέλλον».

«Από τη στιγμή που γεννήθηκε η κόρη μου, έγινα πολύ πιο υπεύθυνος».

«Το μεγαλύτερο αγαθό μας είναι η υγεία, διότι, εάν την έχεις, μπορείς να κυνηγήσεις και να αποκτήσεις όλα τα υπόλοιπα».

«Τη μεγαλύτερη θλίψη μέχρι τώρα την έζησα όταν πέθαναν οι γονείς μου, αλλά από μικρός έχω μάθει να ελέγχω τα συναισθήματά μου και να μη φτάνω ποτέ στα άκρα, ούτε από χαρά ούτε από λύπη».

«Βλέπω τη ζωή σαν ένα παιχνίδι, που ο καθένας το παίζει όπως το βλέπει, με στόχο να πιάσει το νόημά της. Όταν φιλοσοφώ, σκέπτομαι ότι η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές και εκπλήξεις, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες, γι' αυτό είχαν δίκιο οι αρχαίοι Έλληνες που έλεγαν "μέτρον άριστον».

«Ομολογώ πως συγκινήθηκα πάρα πολύ και βούρκωσα πολλές φορές στις 7 Μαΐου, στην εκδήλωση που διοργάνωσε προς τιμήν μου ο Άρης και μάλιστα τα δάκρυα άρχισαν να μου φεύγουν προτού καν βγω στο γήπεδο, βλέποντας σκηνές από το παρελθόν κι ακούγοντας μια κουβέντα για τη μητέρα μου».

«Το μπάσκετ ήταν και παραμένει μια μεγάλη αγάπη. Όταν στα 22 χρόνια μου έμπαινα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα, αυτό που είχα στο μυαλό μου ήταν να δείξω ποιος είμαι και να κατακτήσω το αντικείμενό μου».

«Ύστερα από τόσα χρόνια, χαίρομαι διότι δεν έχω κανένα απωθημένο και νιώθω γεμάτος και χορτασμένος απ' όλα. Χαίρομαι γιατί δεν είμαι μίζερος και τα έχω καλά με τον εαυτό μου».

«Εάν υπήρχε επόμενη μεγάλη στιγμή, θα ήθελα αυτή να είναι ένας μαγικός τρόπος, με τον οποίο όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο θα ήταν υγιείς και ασφαλείς».

«Ως την πιο αδιαπραγμάτευτη αρχή στη ζωή μου θεωρώ την τιμιότητα»

«Ζω για την κάθε μέρα που ξημερώνει και όχι για την αιωνιότητα. Τώρα πια απολαμβάνω τα μικρά, καθημερινά πράγματα»

«Όταν ήμουν πιτσιρικάς και μου τελείωνε το χαρτζιλίκι, ζητούσα που και που δανεικά και βολευόμουν με διάφορους τρόπους. Με τα πρώτα λεφτά που απέκτησα από το μπάσκετ αγόρασα καινούρια έπιπλα για το σπίτι των γονιών μου στο Νιου Τζέρσεϊ».

«Ο παιδικός μου ήρωας ήταν ο Superman και το αγαπημένο παιδικό παιχνίδι μου το φλιπεράκι».

«Η μεγαλύτερη τρέλα που έκανα μικρός ήταν όταν τσατίστηκα και έφυγα από το πανεπιστήμιο του Seaton Hall, διότι πίστευα ότι ο προπονητής μου με αδικούσε, αφήνοντάς με έξω από την πρώτη πεντάδα».

«Η πιο χρήσιμη συμβουλή που μου έδωσε ο πατέρας μου και την τηρώ πάντοτε είναι "προχώρα προς τα εμπρός και να μην κοιτάς πίσω».

«Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης, επηρεασμένος από το ταξίδι του "Απόλλων 13″ στη Σελήνη».

«Το αγαπημένο μου μάθημα στο σχολείο ήταν τα μαθηματικά».

«Η πιο ωραία ανάμνηση από τα παιδικά χρόνια μου είναι οι κοπάνες που έκανα για να παίξω μπάσκετ».

«Πάνω μου έχω πάντοτε ένα χρυσό σταυρό, που μου είχε χαρίσει η μητέρα μου, όταν ήμουν μικρός».

«Το μεγαλύτερο ελάττωμά μου είναι ότι εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους και αυτό το έχω πληρώσει αρκετά. Το μεγαλύτερο προτέρημά μου είναι η υπομονή».

«Στους ανθρώπους, εκτιμώ την ειλικρίνεια. Μισώ την αχαριστία και το φθόνο».

«Η πιο συνηθισμένη καθημερινή έκφρασή μου είναι "δεν βαριέσαι».

«Τρία πράγματα που δεν έχω κάνει ποτέ είναι να ζητήσω αυτόγραφο, να πάω σε μέντιουμ να μου πει τη μοίρα μου και να "χτυπήσω" τατουάζ».

«Εάν μπορούσα, θα ρωτούσα τον Θεό να μου πει για ποιο λόγο δεν παίρνει θέση σε μερικά σοβαρά ζητήματα».

«Μια γυναίκα την κοιτάζω πρώτα από όλα στα μάτια, όπως κοίταζα και τους αντιπάλους μου στο γήπεδο. Στη σύντροφο της ζωής μου ψάχνω πρώτα την καλή ψυχή και μετά την ομορφιά».

«Η πιο περίεργη ερώτηση που μου έχει κάνει η κόρη μου είναι "μπαμπά, τι δουλειά κάνεις;" κι εγώ προσπαθώ να της εξηγήσω τι ακριβώς σημαίνει συνταξιούχος».