O αδερφός της Νατάσας Θεοδωρίδου, βοηθός προπονητή στην Καλλονή

Ο 46χρονος βοηθός προπονητή τόνισε σε καθημερινή εφημερίδα αναφορικά με το πώς μπήκε το ποδόσφαιρο στη ζωή του: «Όπως πολλά παιδιά της γενιάς μου, έτσι κι εγώ άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο από τις αλάνες της Θεσσαλονίκης. Νομίζω ότι ανήκω στα τυχερά παιδιά που προλάβαμε τις αλάνες. Που παίζαμε μπάλα ατέλειωτες ώρες και ουσιαστικά μάθαμε το ποδόσφαιρο μεταξύ μας. Δεν υπήρχαν βέβαια οι ακαδημίες τότε. Μόνοι μας δουλεύαμε. Βέβαια, είχα και το μυαλό μου στο διάβασμα. Ήθελα να σπουδάσω και το κατάφερα. Τελείωσα τη Γυμναστική Ακαδημία σχεδόν πριν από 20 χρόνια. Θυμάμαι τον εαυτό μου από τότε να κάνει τον παίκτη-προπονητή. Στη Δόξα Δράμας, στον Παύλο Μελά, και ειδικά στη Ζάκυνθο που ήταν η τελευταία ομάδα της ποδοσφαιρικής μου καριέρας, είχε μπει στο μυαλό μου αυτή η ιδέα. Ήταν το όνειρό μου να ασχοληθώ με την προπονητική. Έβλεπα τους προπονητές να δίνουν οδηγίες ή να προσπαθούν να λύσουν προβλήματα μέσα στον αγώνα και αμέσως σκεφτόμουν πώς θα αντιδρούσα εγώ εάν ήμουν στη θέση τους. Τελικά, ήρθε η ώρα που μπήκα κι εγώ στα... δύσκολα (σ.σ. γέλια).»

Η Νατάσα Θεοδωρίδου πηγαίνει στο γήπεδο; Τον στηρίζει; «Ναι, έχει έρθει και μας έχει φέρει θετική αύρα. Η Νατάσα είναι θετικός άνθρωπος. Φυσικά υποστηρίζει την Καλλονή, όπως και όλη η οικογένειά μας. Δεν είναι μόνο η Νατάσα αλλά όλος ο φίλαθλος κόσμος που αγαπάει το καλό ποδόσφαιρο. Βγάζουμε, μπορώ να πω, μια συμπάθεια προς τα έξω ως ομάδα.»