Αθανασία Τσουμελέκα: «Είχα νεύρα και πικρία από την αδικία. Αμέσως μετά ξεκίνησε το πανηγύρι»

«Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες. Είχα νεύρα και πικρία από την αδικία. Αμέσως μετά ξεκίνησε το πανηγύρι. Αρχικά, η IAΑF είχε ελέγξει το Α δείγμα. Τη δεύτερη φορά επανέλεγξαν το Α δείγμα. Εγώ ζήτησα να ελέγξω το Β δείγμα. Το Α και το Β δείγμα είναι ίδια, απλά μοιράζονται σε δύο διαφορετικά μπουκαλάκια. Ταξίδεψα στα κεντρικά της IAΑF, στο Παρίσι, γιατί ήθελα η εξέταση του δεύτερου δείγματος να γίνει παρουσία μου. Έφτασα στα εργαστήρια, με πήγαν στα ψυγεία και μου είπαν «αυτό είναι το δείγμα σου με τον κωδικό σου και τώρα θα πάει για ανάλυση». Τότε τους ρώτησα «Γι’ αυτό ήρθα εδώ πέρα;» και μου απάντησαν αδιάφορα «μπες στους -20οC και παρακολούθησέ το» τόνισε στο People.

-Λίγες μέρες μετά ανακοίνωσες, σε ένα κείμενο-καταγγελία, ότι εγκαταλείπεις την ενεργό δράση. Κάποιοι μετέφρασαν την απόφασή σου ως σιωπηλή παραδοχή ενοχής…

«Κανενός είδους παραδοχή! Απλά πιστεύω ότι τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή να αφήσω τον αθλητισμό. Είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσεις να σταματήσεις. Για να ξεκόψεις είτε θα πρέπει να τραυματιστείς ή να σου τύχει αυτό που έγινε σε εμένα. Θυμάμαι ότι όταν το έγραφα, έκλαιγα από οργή, το χαρτί ήταν μούσκεμα. Οι πολύ οικείοι μου ήξεραν ότι από το 2005 είχα αποφασίσει να αποσυρθώ από την ενεργό δράση, είχα κουραστεί πια. Τόσο καιρό το καθυστερούσα, γιατί ήθελα να με δει και η κόρη μου να αγωνίζομαι. Επιπλέον, το 2008, όταν συνέβησαν τα γεγονότα, ήμουν ήδη έγκυος στο δεύτερο παιδί μου.»

-Σε ποιους απευθυνόσουν όταν έγραφες στην επιστολή σου «δεν θέλω τέτοιον πρωταθλητισμό»;

«Μιλούσα για την Παγκόσμια Ομοσπονδία. Δεν έχει νόημα ο πρωταθλητισμός να υπάρχει, όπως υπάρχει σήμερα.»