Αθανασία Τσουμελέκα: «Για εμένα είναι ψυχοθεραπεία να βλέπεις ανθρώπους να αλλάζουν προς το καλύτερο»

«Δεν έζησα την εφηβεία μου, δεν έκανα βόλτες με τους φίλους μου, δεν πήγα σε κλαμπ. Όμως το κυρίαρχο στοιχείο ήταν η απομόνωση. Συχνά λένε ότι οι αθλητές δεν διαβάζουν, δεν μιλούν κι έχουν δίκιο. Μετά το 2005, συνειδητοποίησα ότι η αφοσίωσή μου στο τρέξιμο ήταν τέτοια, που έμενα πίσω ως προσωπικότητα. Δεν έκανα τίποτα για τον εαυτό μου, δεν διάβαζα, ούτε καν ήθελα να ακούω τα προβλήματα φίλων μου. Όταν σταμάτησα, ήταν δύσκολη η μετάβαση. Οι ορμόνες που ανεβαίνουν την περίοδο της προπόνησης σου λείπουν. Την εποχή της προετοιμασίας ξυπνούσα γύρω στις 5.00 και στις 6.00 ξεκινούσα προπόνηση. Το βράδυ κοιμόμουν γύρω στις 20.30. Η νέα μου ζωή μού έδωσε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω ότι μπορώ να κάνω και άλλα πράγματα, όπως να χαίρομαι την οικογένεια και τους φίλους μου. Τώρα πια δεν θέλω να κοιμάμαι νωρίς, θέλω να απολαμβάνω ένα κρασάκι με τον άντρα μου, θέλω να πηγαίνω βόλτες. Ακόμα ανακάλυψα ότι μπορώ να είμαι καλή στο γράψιμο όσο είμαι και καλή προπονήτρια. Γράφω γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή μου γλαφυρά και με χιούμορ. Σήμερα όχι μόνο είμαι υποπλοίαρχος στο Πολεμικό Ναυτικό, αλλά μαζί με το σύζυγό μου, Νίκο Δημητριάδη, έχουμε αφιερωθεί στον αθλητισμό. Για εμένα είναι ψυχοθεραπεία να βλέπεις ανθρώπους να αλλάζουν προς το καλύτερο και να έχεις βάλει την πινελιά σου» τόνισε στο People.