Μιχάλης Ζαμπίδης: «Έμαθα τι σημαίνει μόχθος και βιοπάλη από πολύ μικρός»

«Έμαθα τι σημαίνει μόχθος και βιοπάλη από πολύ μικρός. Ο πατέρας μου ξυπνούσε από τις 4 το πρωί για να πάει σε μια δουλειά που ήταν σκληρή και περιείχε τον φόβο του κινδύνου. Σκαλωσιά, μυστρί και πόνος στο σώμα. Στο σπίτι μας τα χρήματα ήταν μετρημένα, αλλά υπήρχαν αληθινά συναισθήματα του ενός για τον άλλον και αρχές. Από μικροί μάθαμε να είμαστε υπερήφανοι, ανεξάρτητοι και να σεβόμαστε το χρήμα. Σε ηλικία 10 ετών προτιμούσα να μην τρώω τίποτα τα πρωινά στο σχολείο προκειμένου να μαζεύω το ημερήσιο χαρτζιλίκι και να αγοράσω ποδήλατο. Όταν το απέκτησα, συνειδητοποίησα για τα καλά τι σημαίνει να αποκτάς κάτι με μεγάλη στέρηση». Ενώ μιλώντας στην εφημερίδα «Πρώτο θέμα» εξήγησε ότι ο πρωταθλητισμός δεν ήταν εύκολος δρόμος. «Για περίπου ενάμιση χρόνο ήμουν μόνος, χωρίς προπονητή, εκτός αγώνων. Παρόλο που συναισθηματικά δεν ήμουν και στην καλύτερη κατάσταση, δεν το έβαλα κάτω. Συνέχισα να μοχθώ στους αθλητικούς χώρους κάνοντας προπονήσεις. Όταν επέστρεψα ήμουν τόσο διψασμένος για νίκες που γρήγορα κατέκτησα μεγάλες διακρίσεις».