Συγκλονίζει ο Μόρας: «Έγινα δότης μυελού των οστών για να σωθεί ο αδερφός μου»

«Όλη η δύναμη που έχω οφείλεται στη στάση του αδελφού μου. Είναι συνέχεια με το χαμόγελο και παίρνω κουράγιο. Οι γιατροί λένε ότι δεν είναι φυσιολογικό αυτό που βλέπουμε, είναι στο 10% αυτών που το αντιμετωπίζουν έτσι, γι’ αυτό αποφάσισα να μιλήσω δημόσια και να το επικοινωνήσω», λέει στο People. Πώς, όμως, βρέθηκε στην Αυστραλία και πώς διαγνώστηκε η λευχαιμία; «Ο αδελφός μου είχε ένα πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε. Πήγε για διακοπές στην Αυστραλία, έχουμε συγγενείς εκεί. Μετά το ταξίδι, που ήταν μεγάλο και δύσκολο, δεν ένιωθε καλά και πήγε για εξετάσεις στο νοσοκομείο. Εκεί είδαν ότι έπασχε από οξεία λευχαιμία. Από τη μία στιγμή στην άλλη, βρέθηκε στο νοσοκομείο να κάνει θεραπεία. Βοήθησαν πολύ οι συγγενείς μας εκεί αλλά και η ελληνική κοινότητα. Αμέσως μετά το Μουντιάλ, ταξίδεψα κι εγώ στην Αυστραλία για να γίνω δότης, έμεινα είκοσι πέντε μέρες εκεί. Η διαδικασία είναι ρουτίνας, τόσο απλή. Κάθεσαι πέντε ώρες, συνδέεσαι σε ένα μηχάνημα που σου παίρνει αίμα από ένα χέρι. Έχασα μέσα σε πέντε ώρες 200 ml βλαστοκυττάρων, το οποίο δεν είναι τίποτα. Έτσι απλά μπορείς να σώσεις μια ζωή. Όταν ακούει κάποιος για μεταμόσχευση ,νομίζει ότι είναι χειρουργείο ή ότι θα μείνει παράλυτος, όπως συνέβαινε παλιότερα σε κάποιες περιπτώσεις. Μετά απ’ αυτό, έχω γίνει δότης μυελού γενικώς και, όσο μπορώ, προσπαθώ να το διαφημίζω. Γι’ αυτό δημοσίευσα τις φωτογραφίες στα social media και μιλάω όποτε μου δίνεται η ευκαιρία. Δεν ξέρω αν εντέλει τα πράγματα αν θα πάνε καλά για τη υγεία του, γιατί δεν είχαμε καλά αποτελέσματα τελευταία. Οι γιατροί είπαν πως ό,τι ήταν να κάνουν το έκαναν και περιμένουμε. Έπειτα από κάποια τηλεφωνήματα, με τον αδελφό μου και τους γονείς μου, αποφάσισα να μιλάω μόνο με εκείνον. Όταν άκουγα τους γονείς μου, ήταν σαν να μην υπάρχει ο αδελφός μου. Όταν μιλάω μαζί του, είναι σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ακόμα και τώρα, που είναι δύσκολα τα πράγματα, αυτό γίνεται».