Φανή Χαλκιά: «Δούλευα ως σερβιτόρα»

Το 2008 σταμάτησε τον αθλητισμό και εξηγεί τους λόγους, ενώ αποκάλυψε τι δουλειά έκανε όταν είχε σταματήσει σε μικρή ηλικία την αγωνιστική της δράση για δυο χρόνια.
«Υπάρχουν δύο κομμάτια, το πειθαρχικό και το ποινικό. Στο πειθαρχικό τιμωρείσαι έτσι κι αλλιώς. Αν έρθει, όμως, κάποιος και δηλώσει ότι «εγώ το έβαλα στο φαγητό της», για παράδειγμα, και αυτό αποδεικνύεται, θα τιμωρηθείς και πάλι, αλλά για αμέλεια. Το ποινικό είναι άλλο κομμάτι. Στη δική μου περίπτωση έγινε αυτεπάγγελτα η ποινική δίωξη, αλλά η απόφαση καθυστέρησε πολύ διότι πήρε πολλές αναβολές, καθώς οι μάρτυρες κατηγορίας δεν εμφανίζονταν στα δικαστήρια. Έτσι πέρασαν οκτώ χρόνια. Μου κόστισε διότι τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα παρουσίαζαν. Έπρεπε να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Μέσα μου, όμως, ήμουν αισιόδοξη γιατί ήξερα την αλήθεια. Όπως και ο προπονητής μου Γιώργος Παναγιωτόπουλος αλλά και οι άνθρωποι γύρω μου που συνεργαζόμασταν χρόνια και με εμπιστεύονταν. Σταμάτησα γιατί δεν μπορούσα να τρέξω για δύο χρόνια, συμμετείχα σε ένα meeting το 2011 και μετά δεν είχα κίνητρο. Νομίζω ότι ο αθλητισμός ήταν ένα κομμάτι της ζωής μου και έψαχνα να βρω τα υπόλοιπα. Δεν ήμουν ποτέ εμμονική. Δηλαδή να κάνω πρωταθλητισμό και αυτός να είναι όλος ο κόσμος μου. Ήθελα να σπουδάσω και να κάνω κι άλλα πράγματα. Ευγνωμονώ τον Θεό για όλα όσα μου χάρισε και που με έφερε στον δρόμο που είμαι σήμερα. Είναι μεγάλη ευλογία να είσαι Ολυμπιονίκης, πόσο μάλιστα μιας χώρας που έχει γεννήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες» εξήγησε στο Πρώτο Θέμα και συνέχισε: «Με τον αθλητισμό ασχολούμουν από μικρό παιδί. Κάποια στιγμή σταμάτησα στα 19 μου και δούλεψα με τον Σωκράτη Γκιόλια ως δημοσιογράφος, κάτι που έχω σπουδάσει, αλλά μόνο τις πρωινές ώρες. Παράλληλα, το βράδυ για να συμπληρώνω χρήματα, δούλευα ως σερβιτόρα. Ξέρω ότι δεν συνάδει ο αθλητισμός με τη νύχτα, αλλά είχα σταματήσει τον αθλητισμό για δυο χρόνια. Επέστρεψα στα 22 μου και όταν το ανακοίνωσα όλοι γελούσαν. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα, αν μου έλεγε κάποιος ότι ξεκινάω αθλητισμό για να τρέξω στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αλλά δεν ήξεραν ότι έκανα αθλητισμό από μικρή. Το απωθημένο είναι μεγάλο πράγμα και δεν ήθελα να ζω με ένα «αν». Το έκανα και τελικά έγινα χρυσή Ολυμπιονίκης!»