Μιχάλης Ζαμπίδης: «Δεν ήμουν έτοιμος, μπερδεύτηκα, έκανα λάθη»
Οι μάχες στο ρινγκ είναι καθηλωτικοί. Ωστόσο, προκειμένου να εμβαθύνει και να κατανοήσει κάποιος λίγο καλύτερα το θεαματικό αυτό άθλημα θα πρέπει να επωφεληθεί από την εμπειρία του Μιχάλη Ζαμπίδη.
Ο Έλληνας πολυπρωταθλητής εξηγεί ότι «το kickboxing είναι ένα περίπλοκο παιχνίδι. Χρειάζεται μεθοδικότητα, πειθαρχία, υπομονή, επιμονή, όραμα, πίστη, γερή κράση και σωστή διαχείριση της ψυχολογίας. Έχουμε δει μεγάλους αθλητές που ξεχώρισαν, αλλά κατόπιν χάθηκαν, είτε γιατί επαναπαύτηκαν στις δάφνες τους, είτε διότι δεν μπορούσαν να διαχειριστούν την εικόνα τους. Και όλα κρίνονται στη διάρκεια, με την πάροδο του χρόνου».
Σχετικά με τις μεταβολές που υπέστη η δική του ζωή σε όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής του καριέρας, ο Μιχάλης Ζαμπίδης σημειώνει ότι «όταν αλλάζει απότομα η ζωή σου, έχεις δύο επιλογές: να ανασυνταχθείς ή να καταστραφείς. Σίγουρα, όταν ήρθε η αναγνώριση στο εξωτερικό για μένα, αλλά και η καταξίωσή μου στην Ελλάδα άλλαξε η ζωή μου. Δεν ήμουν έτοιμος, μπερδεύτηκα, έκανα λάθη, δεν είχα την εμπειρία - μέχρι που τραυματίστηκα στην προπόνηση. Επαθα, έμαθα, μαζεύτηκα, ανασυντάχθηκα και έβαλα καινούριους στόχους, με νέα δεδομένα. Εφτιαξα δυνατή ομάδα, που ευτυχώς δεν με απογοήτευσε ποτέ. Βγήκα πιο ώριμος και έμπειρος».
Στην πραγματικότητα, όμως, ο Iron Mike δεν γύρισε απλώς σελίδα στη ζωή του, αλλά μάλλον άλλαξε ολόκληρο βιβλίο. Σήμερα βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο και εξακολουθεί να ψάχνει τον νέο του προορισμό, κάτι που συμβαίνει σε όλους τους μεγάλους αθλητές που κάνουν πρωταθλητισμό. Οπως αναφέρει στο «thema people», «φρόντισα να ασχοληθώ με πράγματα που γεμίζουν την ψυχή μου και αγαπώ γιατί το κενό ύστερα από μια ζωή αθλητικού βίου θα ήταν επικίνδυνο για την ψυχολογία μου. Το προετοίμαζα καιρό. Τον τελευταίο χρόνο, που ένιωσα την πληρότητα, δεν είχα τραυματισμούς και ήμουν ικανοποιημένος με την πορεία μου, αποφάσισα να φύγω γιατί ήμουν σε καλό σημείο της καριέρας μου. Οταν σταμάτησα, οι πρώτοι μήνες ήταν περίεργοι. Τον περασμένο Οκτώβριο είχα μπει κανονικά σε προπονήσεις, άσχετα αν δεν θα κατέβαινα σε αγώνες, αλλά συνέβη κάτι περίεργο στο σώμα μου. Είχα κουραστεί ψυχοσωματικά. Ένιωσα σαν να είχα βαρύνει 70 κιλά, δυσκολευόμουν να κάνω οτιδήποτε και αυτό κράτησε τρεις μήνες. Αγχώθηκα, έκανα εξετάσεις, γιατί ποτέ δεν είχα αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο. Τόσα χρόνια στα κόκκινα και με ανοιχτό τον διακόπτη χωρίς ξεκούραση μετά από μήνες, κατάλαβα ότι στο νευρικό και μυϊκό σύστημά μου κάτι άλλαξε. Πέρναγα ώρες στο κρεβάτι και το σώμα μου πονούσε σαν να έκανα σκληρή προπόνηση. Αλλά αυτό συμβαίνει στους αθλητές. Και υπήρξαν μεγάλοι πρωταθλητές που με συμβούλεψαν να μην ανησυχώ, διότι αντιμετώπισαν και εκείνοι ανάλογα προβλήματα».