Το τσιγάρο πριν το χρυσό, τα προφυλακτικά και η Μαρία Κάλλας

Η Ελληνίδα που άνοιγε τον δρόμο των μεταλλίων, η Βούλα Πατουλίδου, θυμάται ακόμη εκείνη τη μαγική βραδιά στο Ολυμπιακό Στάδιο της Βαρκελώνης στον λόφο του Μονζουίκ. Στον ημιτελικό είχε βγει πρώτη και τότε να λέει στους δημοσιογράφους που την ακολούθησαν στη μεικτή ζώνη: «Τώρα θα δείτε κάτι που δεν το έχετε ξαναδεί. Τώρα ετοιμαστείτε για το μέταλλο». «Στο ενδιάμεσο από τον ημιτελικό στον τελικό κάπνισα ένα τσιγάρο στο προπονητικό κέντρο και έπειτα έπεσα να κοιμηθώ πάνω στο χορτάρι. Κοιμήθηκα επί ένα τέταρτο βαθιά και όταν ξύπνησα είδα τις Αμερικανίδες αθλήτριες να με κοιτούν με μάτια γεμάτα απορία. Μία ώρα μετά ήμουν χρυσή Ολυμπιονίκης!», θυμάται η Βούλα Πατουλίδου και συνέχισε στο Πρώτο Θέμα.

Ένα ολόκληρο στάδιο χειροκροτούσε την άγνωστη Ελληνίδα που έψαχνε τον προπονητή και άνδρα της τον Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη για να μοιραστεί τη χαρά της. Εκείνος είχε εξαφανιστεί, καθώς δεν ήθελε να τον πάρουν οι κάμερες. Ήταν στο στάδιο με κοντό σορτς και παντόφλες και ντρεπόταν.

Η dream team της ελληνικής άρσης βαρών ήταν κάτι σαν τους τρείς σωματοφύλακες ένας για όλους και όλοι για έναν. Σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Πύρρος Δήμας είχε αποκαλύψει: «Ο ένας έδινε κουράγιο και θάρρος στον άλλον. Παρακολουθούσαμε τους αγώνες των συναθλητών μας με αγωνία. Διψούσαμε για μετάλλιο αλλά και καλό φαγητό. Θυμάμαι που μέναμε νηστικοί μέρες ολόκληρες για να χάσουμε βάρος και να υπερτερήσουμε έναντι των αντιπάλων. Λίγες ημέρες πριν τον αγώνα μου στην Βαρκελώνη έπινα νερά και έτρωγα ελάχιστα. Ήμουν αποφασισμένος για ένα μετάλλιο». Ο προπονητής Χρήστος Ιακώβου ήταν η ψυχή της ομάδας και του αθλήματος. Οι Λεωνίδας Κόκκας, Λεωνίδας Σαμπάνης και Κάχι Καχιασβϊλι, λένε συχνά: «Ο Χρήστος Ιακώβου μας ενέπνευσε το όραμα και η άρση βαρών έγινε σε χρόνο μηδέν το εθνικό μας άθλημα. Μια ολόκληρη Ελλάδα έμαθε το ζετέ, το αρασέ και γέμισε τα στάδια. Κρυμμένος πίσω από τον χώρο των αγώνων, μας φώναζε: «Έλα, μπορείς. Κάτσε κάτω από την μπάρα!» Ο Ιακώβου δεν ήταν μόνο προπονητής αλλά και άτυπος μάνατζερ. Είχε άποψη για όλα ακόμη και για το πού θα μιλήσουν οι αθλητές του ή πού και με ποιους θα διασκεδάσουν.

Βέβαια, υπήρχαν και τα κους κους του Ολυμπιακού Χωριού για ερωτικές συνευρέσεις ανάμεσα σε αθλητές και αθλήτριες. Η Βούλα Πατουλίδου θυμάται: «Υπήρχαν εντός του Ολυμπιακού Χωριού μηχανήματα που μοίραζαν στους αθλητές δωρεάν προφυλακτικά. Ο μποξέρ Αγαθάγγελος Τσιριπίδης τα έπαιρνε με τη χούφτα στην Ατλάντα. Τον βλέπει κάποια στιγμή ο αρσιβαρίστας Παύλος Σαλτσίδης και του λέει: "Σιγά, ρε μεγάλε, πόσο πολύ γ.... ;". Και τότε ο Αγαθάγγελος απαντά: "Δεν ξέρω τι έχει το σακουλάκι μέσα, νόμιζα ότι ήταν καραμέλες και τις έπαιρνα για τα παιδιά μου».

Όσο για τον Νίκο Κακλαμανάκη ήταν ο πιο περιζήτητος άντρας των Ολυμπιακών Αγώνων.
«Ο κόσμος είχε βγει στους δρόμους. Άνθρωποι κάθε ηλικίας σπρώχνονταν για να μας ράνουν με λουλούδια και να μας χειροκροτήσουν. Βλέπαμε στα μάτια τους τα όνειρα μας να εκπληρώνονται και αισθανόμασταν τη δικαίωση των κόπων μιας ζωής. Τόσο πολύ με συγκίνησαν όλα αυτά που για δύο 24ωρα δεν κοιμήθηκα. Έβλεπα τις σκηνές να ξαναπερνούν μπροστά μου σαν κινηματογραφική ταινία».

Τέλος, είπε για τον Ιωάννη Μελισσανίδη: «Ζούσε το όνειρο του στο Ολυμπιακό Χωριό», λένε και προσθέτουν: «Όσοι είχαν ραντεβού μαζί του τον βρήκαν στο δωμάτιο του καθισμένο πάνω σε μια καρέκλα να κοιτάζεται στον καθρέφτη και να ακούει Μαρία Κάλλας. Οι ξένοι αθλητές από τα διπλανά δωμάτια αναρωτιόνταν ποιος έχει βάλει τόσο δυνατά κλασική μουσική»