Λευτέρης Πετρούνιας: «Κάθε φορά που ανεβαίνει η ελληνική σημαία στο βάθρο είναι μια ιδιαίτερη στιγμή

«Όταν μπήκα για πρώτη φορά στο γυμναστήριο είδα τους κρίκους. Θυμάμαι ότι ήταν το όργανο που μου τράβηξε την προσοχή. Στις 30 Νοεμβρίου 2002, στα γενέθλια μου, ο προπονητής μου με άφησε να κάνω όποιο όργανο ήθελα. Έτρεξα κατευθείαν στους κρίκους και έκανα σταυρό, κάτι που σε ηλικία 11 ετών δεν είναι και το πιο συνηθισμένο. Αυτή η σύνδεση που είχα με αυτούς και ο σωματότυπός μου με ώθησαν στο να επικεντρωθώ στο συγκεκριμένο αγώνισμα. Ο πρωταθλητισμός απαιτεί, καλώς ή κακώς, αρκετές θυσίες από μικρή ηλικία. Χάνεις εμπειρίες, όπως ταξίδια, εκδρομές, εξόδους με φίλους. Πρέπει να προσέχεις τη διατροφή σου, να προσέχεις μην τραυματιστείς.

Όλη μας η ζωή περιστρέφεται γύρω από το άθλημα μας. Αλλά, στην τελική, αν έχεις επιλέξει να κάνεις αυτό που αγαπάς, μαθαίνεις να ζεις χωρίς κάποια πράγματα και να απολαμβάνεις τη ζωή που κάνεις και ό,τι αυτή σου προσφέρει.

Όταν πετυχαίνεις έναν στόχο για τον οποίο δουλεύεις όλη σου τη ζωή, δεν μπορείς να νιώσεις κάτι άλλο παρά ευτυχία. Ευτυχία και δικαίωση για όλους τους κόπους και τις θυσίες. Και μετά έρχεται το συναίσθημα της περηφάνιας. Κάθε φορά που ανεβαίνει η ελληνική σημαία στο βάθρο είναι μια ιδιαίτερη στιγμή πιστεύω για κάθε αθλητή» τόνισε στο Έθνος.