Ηρώ Μουκίου στο gossip-tv: «Το θέατρο είναι από τη φύση του ένα μέσο αντίστασης στο κουτόχορτο»
«Το μεγαλύτερο παράσημο για τον ηθοποιό, είναι να νιώθει ότι δεν έχει κάνει εκπτώσεις στην διαδικασία του να πείσει τον θεατή για αυτό που συντελείται επάνω στη σκηνή», τονίζει η Ηρώ Μουκίου στο gossip-tv με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου.
Η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός έχει κάνει αυτό ακριβώς… Στα τόσα χρόνια που «προσφέρει» στην Τέχνη δεν έχει κάνει εκπτώσεις και με μια τρομερή «ακρίβεια» μεταφέρει στον θεατή αυτό που οι ηρωίδες της προστάζουν.
Με μια «γύμνια» που αν δεν τη φέρεις μαζί σου πάνω στο σανίδι που εκείνη την ώρα γίνεται «όρμος» της πραγματικότητας τότε έχεις «χάσει» το παιχνίδια και η Ηρώ Μουκίου, νικήτρια της Τέχνης της «αγκυροβολεί» στην «αποστολή» της και φυσικά δεν μένει στην επιφάνεια αφού όπως εξηγεί: «Το θέατρο βελτιώνει την κριτική ικανότητα, την σκέψη, την αντίληψη και πασχίζει για την επιβίωση της φαντασίας».
Μιλώντας στο gossip-tv θυμάται την πρώτη φορά που στάθηκε απέναντι στο κοινό, αποκαλύπτει μια ιστορία που έχει ζήσει πίσω από την κουΐντα ενώ εξηγεί γιατί το μεγαλύτερο παράσημο για έναν ηθοποιό είναι να μην κάνει "εκπτώσεις"!
Θυμάστε την πρώτη φορά που ανεβήκατε στη σκηνή του θεάτρου;
Η πρώτη μου φορά αμέσως μετά την αποφοίτησή μου από την σχολή ήταν το 1989 στην αγγλόφωνη «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Κούλας Αντωνιάδου- Ντόρας Τσάτσου. Παρόλα αυτά δεν ξεχνώ ότι κατά την διάρκεια των σπουδών μου συμμετείχα στην παράσταση «Πολίτης γ’ κατηγορίας» του Γιώργου Κωνσταντίνου σε σκηνοθεσία του ίδιου. Στάθηκε για εμένα σπουδαίος δάσκαλος.
Η Παγκόσμια ημέρα θεάτρου γιορτάζεται για να τονιστεί η ιδιαιτερότητα της καλλιτεχνικής έκφρασης και η σημασία του θεάτρου στις σύγχρονες κοινωνίες. Πόσο ανάγκη έχει ο κόσμος σήμερα να παρακολουθεί αυτό που λέμε «καλές παραστάσεις» και γιατί;
Νοιώθω απέραντα ευτυχής που φέτος επιλέχθηκε ένας Έλληνας, ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς παγκοσμίως, ο Θόδωρος Τερζόπουλος να γράψει το ετήσιο μήνυμα για την Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου. Την ανάγκη του κόσμου να παρακολουθεί παραστάσεις, την καταλάβαμε και κατά την διάρκεια της πανδημίας αλλά και μετά. Κατά την διάρκεια του εγκλεισμού αφενός αυξήθηκαν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, από την άλλη υπήρχε μεγάλη επισκεψιμότητα σε παραστάσεις που ανέβαιναν διαδυκτιακά. Και μετά το πέρας της πανδημίας, ο κόσμος στην κυριολεξία «ξεχύθηκε» στο θέατρο. Αυτό αποδεικνύει και την δύναμη του θεάτρου να δρα επί της ψυχής και του πνεύματος. Όσο για τις «καλές παραστάσεις» σίγουρα μπαίνει και το υποκειμενικό στοιχείο, του τι επιλέγει ο θεατής. Παρόλα αυτά επειδή πλέον οι καλές παραστάσεις πληθαίνουν, ακόμη και με το ένστικτο ο θεατής τις ακολουθεί και γαληνεύει.
Πείτε μας μια ιστορία που έχετε ζήσει πίσω από την κουΐντα κι έχει σηματοδοτήσει την πορεία σας;
Αρκετές είναι οι εμπειρίες πίσω από την κουίντα που συμβαίνουν σε εμάς τους ηθοποιούς. Σχεδόν παίζεται μια άλλη παράσταση στο παρασκήνιο. Όμως την γνωστή φράση «The show must go on» την έζησα μια φορά πολύ έντονα, όταν ετοιμαζόμουν να βγω στη σκηνή και έσπασε το φερμουάρ της φούστας μου. Δεν υπήρχε τρόπος να την κρατήσω επάνω στο σώμα μου, παρά μόνο με τα χέρια μου. Βγήκα και έπαιξα όλο το έργο κρατώντας τη φούστα επάνω μου, τρομοκρατημένη μην πέσει. Το έργο ήταν δράμα και δεν σήκωνε καμιά αστοχία. Επίσης πολλές είναι οι φορές που παίζουμε όλοι μας με υψηλό πυρετό και σωματικό ή ψυχικό άλγος.
Αυτή είναι η αποστολή μας. Να φέρνουμε στην επιφάνεια την σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου
Τι προσφέρει το θέατρο ως βασική μορφή τέχνης στον ηθοποιό και τι στους θεατές; Γιατί θέατρο χωρίς κοινό δεν υφίσταται
Το θέατρο έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα πρωτίστως. Είναι από τη φύση του ένα μέσο αντίστασης στο κουτόχορτο. Είναι η πρωτεϊνούχα τροφή της ψυχής και του πνεύματος. Ξυπνάει το μυαλό και τις αισθήσεις. Ο εκπαιδευτής και ο εκπαιδευόμενος είναι αντίστοιχα ο ηθοποιός και ο θεατής. Προσφέρει και στους δύο την πολύτιμη γνώση, βελτιώνει την κριτική ικανότητα, την σκέψη, την αντίληψη και πασχίζει για την επιβίωση της φαντασίας.
Θέατρο χωρίς θεατές δεν υφίσταται, γιατί η ίδια η ετυμολογία της λέξης προϋποθέτει θεατές. Προέρχεται από την λέξη Θεώμαι. Θεώμαι να δρώ. Να μιλώ και να πράττω. Πρέπει να υπάρχει απεύθυνση σε κοινή θέα. Αυτό είναι το νόημα αυτής της σπουδαίας τέχνης.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο παράσημο για έναν ηθοποιό; Είναι το χειροκρότημα αρκετό;
Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο παράσημο για τον ηθοποιό, είναι να νοιώθει ότι δεν έχει κάνει εκπτώσεις στην διαδικασία του να πείσει τον θεατή για αυτό που συντελείται επάνω στη σκηνή. Αυτό το βλέπεις στα μάτια των θεατών, στην απόλυτη σιγή που επικρατεί κατά την διάρκεια της παράστασης. Και τέλος στο ασυγκράτητο χειροκρότημα. Μπορεί να συμβεί μόνο το τελευταίο και εσύ να μην νοιώθεις ότι έκανες καλά τη δουλειά σου. Δεν είναι καλό να ζούμε με αυταπάτες. Νοιώθουμε πότε αξίζουμε πραγματικά το χειροκρότημα.
Στον κόσμο τού σήμερα, όπου η μισαλλοδοξία, το μίσος και η βία ακολουθούν ανοδική πορεία το θέατρο έχει τη δύναμη να ενεργοποιήσει και να κινητοποιήσει την ανθρωπότητα;
Η δύναμη της θεατρικής τέχνης είναι αδιαμφισβήτητη. Το έχει αποδείξει άλλωστε η διάρκεια στο χρόνο. Εκτός από τα κλασσικά έργα που «κουμπώνουν» στο πάντα με όλο το αξιακό σύστημα που εμπεριέχουν, ξεπηδούν διαρκώς νέες τάσεις που εκπορεύονται από νέες ανάγκες. Συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί και όλοι όσοι συμβάλουν , κομίζουν τις νέες αντιλήψεις καταπολέμησης της βίας που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Το θέατρο πάντα βρίσκει τον τρόπο να καταστείλει την δικαιολογημένη οργή μιας γενιάς που δεν της αφήσαμε τίποτα όρθιο, από περιβάλλον μέχρι τις διαπροσωπικές σχέσεις και αξίες. Να γίνει αγωγός αγάπης και να δείξει άλλα εργαλεία αντιμετώπισης της οργής.
Το θέατρο έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα πρωτίστως. Είναι από τη φύση του ένα μέσο αντίστασης στο κουτόχορτο
Πόσο «βαριά» είναι η αποστολή των ανθρώπων του θεάτρου να είναι στην πρώτη γραμμή ενάντια σε κάθε τι άσχημο και απάνθρωπο;
Βαριά θεωρώ μόνο την αποστολή που έχουν οι γιατροί. Η δική μας αποστολή είναι «ευθύνης». Η έκθεσή μας και η δυνατότητα να μας δίνεται βήμα δημόσια, μας καθιστά υπεύθυνους ως προς το τι θα πούμε, τι θα κάνουμε μέσα από την τέχνη μας. Το άσχημο και το απάνθρωπο υπήρχε πάντα – κατά την γνώμη μου- απλώς η τεχνολογία έβαλε το χέρι της στην ανάδειξή τους ακόμη περισσότερο. Το θέατρο οφείλει να συστήνει στον θεατή αυτή την ασχήμια, να τον φέρνει απέναντι από τον ίδιο του τον εαυτό, σαν σε καθρέφτη. Τότε τρομάζουμε και αντιδρούμε , όταν βλέπουμε την αλήθεια. Αυτή είναι η αποστολή μας. Να φέρνουμε στην επιφάνεια την σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου.
Τη φετινή τηλεοπτική σεζόν απολαμβάνουμε την Ηρώ Μουκίου στην επιτυχημένη σειρά του Alpha «Άγιος Έρωτας».
Τάσος Ιορδανίδης στο gossip-tv: «Μία "θεατρική" χαρά ισούται με 1000 "θεατρικές" λύπες»
Κάρμεν Ρουγγέρη στο gossip-tv: Δίνω στα τυφλά παιδάκια να πιάσουν όλα τα αντικείμενα της παράστασης
Ηρώ Μουκίου για το ρόλο της: «Η Σμαρώ κουβαλάει εξίσου πολλά μυστικά... εκρηκτικά θα έλεγα»
.jpg)
