Απόστολος Γκλέτσος: «Δεν πούλησα την ψυχή μου στον διάβολο για μερικά ψηφαλάκια»

Έξι χρόνια δήμαρχος Στυλίδας. Η θέση σου αυτή πόσο άλλαξε τη ζωή σου;

«Η εμπλοκή με τα προβλήματα του τόπου μου έκανε τη ζωή μου να αποκτήσει νόημα. Το 68% που πήρα στις δεύτερες εκλογές μαρτυρά ότι η εκλογή μου επηρέασε θετικά και τις ζωές των συμπολιτών μου. Μαζί με τους συνεργάτες μου θελήσαμε να υπηρετήσουμε σωστά το κοινό καλό και απ' ό,τι φαίνεται τα καταφέραμε»

Κάνοντας έντιμα τον απολογισμό σου, για ποιο πράγμα νιώθεις υπερήφανος;

«Για τον τόπο μου δεν είμαι απλώς ο δήμαρχος, είμαι μέλος της οικογένειας τους. Ακόμη και εκείνων που δεν με ψήφισαν. Έρχονται και μου λένε τα προβλήματα που τους απασχολούν και από κοινού προσπαθούμε να βρούμε τη λύση. Το «Αποστόλη, έλα να σου πω» με συγκινεί βαθύτατα γιατί κρύβει αλήθεια. Με συναντούν άνθρωποι στον δρόμο και ζητούν βοήθεια όχι για τους ίδιους, αλλά και για κάποιες οικογένειες που περνούν δύσκολα. Η κρίση έβγαλε σε όλους μας ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Δεν είμαι και δεν ήμουν ποτέ συντεταγμένος με τη γραμμή των πολιτικάντηδων. Δεν κοροϊδεύω τον κόσμο, αντίθετα προσπαθώ να βρω λύση. Τελειώσαμε μετά ρουσφέτια που συντελούσαν σε βαρύτατα εγκλήματα εν καιρώ ειρήνης»

Δεν συμπεριφέρθηκες ποτέ ως κλασικός πολιτικός;

«Με προσβάλλει. Μίλησα στον κόσμο αληθινά και από καρδιάς χωρίς να υπολογίζω σε κάποιο συμφέρον. Αυτό έχει και τίμημα βέβαια. Κρύβει κούραση και στεναχώρια. Δεν πούλησα την ψυχή μου στον διάβολο για μερικά ψηφαλάκια»

Υποφέρει η περιοχή σου από την κρίση;

«Όπως και όλη η υπόλοιπη Ελλάδα. Το γεγονός όμως ότι αγωνίζομαι, προσπαθώ και ζω όπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι της περιοχής τους δίνει κουράγιο. Επιβάλλω στον εαυτό μου να ζει απλά, ο δημόσιος άνδρας έτσι πρέπει να ζει. Δεν είναι επιχειρηματίας που περνά τη ζωή του σε βίλες με χλιδές. Οι δημόσιοι λειτουργοί οφείλουν να ζουν όπως και ο μέσος όρος του κόσμου. Για να μη σου πω και λίγο παράκάτω. Τη στιγμή που κάποιες οικογένειες στερούνται το φαγητό, δεν γίνεται εμείς να τρωγοπίνουμε μέσα σε πολυτελή σπίτια. Για να υπηρετήσει τον κόσμο πρέπει να έχεις μπει πρώτα στη θέση του. Διοικούσαν, ως επί το πλείστον, άνθρωποι που δεν κάθισαν ποτέ στην ουρά για να πληρώσουν έναν λογαριασμό σε μια υπηρεσία και δεν ζορίστηκαν με την αναμονή σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο. Εμ πώς; Αν τα 'χει όλα κάποιος στο χέρι, δεν γίνεται δουλειά!»

Αγροτικές εργασίες κάνεις;

«Όχι στα δικά μου τα κτήματα, αφού τα έχω νοικιασμένα, αλλά σε κτήματα φίλων μου. Οποτε μου ζητούν βοήθεια, τη δίνω. Ξέρω να οργώνω και να μαζεύω ελιές, αλλά το φόρτε μου είναι το κλάδεμα που δεν χρειάζεται και πολύ χρόνο. Συχνά πάντων προσφέρω ένα χέρι βοήθειας σε φιλικά σπίτια», λέει ο ίδιος στο Πρώτο Θέμα.