Μαρία Σόκαλη: «Η Τζένη Καρέζη στην αρχή των γυρισμάτων ήταν απόμακρη και σνομπ»

Η ηθοποιός σε συνέντευξή της μίλησε για το πώς ήταν η συνεργασία τους, ενώ αποκάλυψε ένα ευτράπελο από τα γυρίσματα που δεν είχε γίνει γνωστό.

Πώς ήταν η συνεργασία σας και η σχέση σας με την Τζένη Καρέζη στην ταινία;

Η συνεργασία μου με την Τζένη στην αρχή με τρόμαξε γιατί ήταν είδωλο και η ίδια με σνομπάρισε λίγο γιατί ήμουν εγώ από τη σχολή ακόμα, δεν μου φαίνεται αλλά ήταν πολύ μεγαλύτερη από μένα η Καρέζη. Εμένα με έστειλαν στην ταινία αυτή από τη σχολή του Θεοδοσιάδη που είχα αποφοιτήσει και μου λένε “θα πας στον Φίνο”, όλοι μου φερθήκανε πολύ καλά. Η Τζένη Καρέζη στην αρχή μόνο ήταν λίγο σνομπ και τρόμαξα και όποτε την έβλεπα είχα τρακ γιατί είχα μπροστά μου το είδωλο της εποχής. Περνώντας όμως ο καιρός που γνωριστήκαμε καλύτερα, μου φέρθηκε πολύ ωραία, ήταν πάρα πολύ γλυκιά μαζί μου, άλλαξε τελείως, με πρότεινε να παίξω σε μια ταινία της ΑΝΖΕΡΒΟΣ, σαν πρωταγωνίστρια κιόλας, τον “Εμποράκο” και της χρωστούσα ευγνωμοσύνη γι’ αυτό. Πάντα την έπαιρνα τηλέφωνο, της έλεγα “ευχαριστώ πολύ κυρία Καρέζη” και φώναζε “Τζένη, Τζένη με λένε” με τη βραχνή της τη φωνή.

Υπήρξε ανταγωνιστική σαν γυναίκα η Τζένη Καρέζη;

Μόνο στην αρχή ήταν ανταγωνιστική, με κοιτούσε λοξά, δεν της άρεσα, δεν ξέρω γιατί. Είχα βέβαια και εγώ την ανεμελιά της νιότης, ίσως να είχα λίγο θράσος, γιατί με το που έμπαινα στο στούντιο που κάναμε τα γυρίσματα, έλεγα καλημέρα σε όλους, έστελνα φιλάκια και θα σκεφτόταν η Καρέζη “τι είναι τούτη εδώ;”, μετά όμως κατάλαβε ότι είμαι σαν άνθρωπος έτσι πρόσχαρος. Όταν πέθανε η Τζένη Καρέζη είχα πένθος βαρύ.

Για τον Ανδρέα Μπάρκουλη;

Ο κόσμος τον αγαπούσε πάρα πολύ, ήταν είδωλο για τον κόσμο, έχω να πω ότι ήταν λίγο συμφεροντολόγος, δεν ξέρω αν κάνω σωστά που το λέω, αλλά τις πλούσιες και διάσημες γυναίκες τις μεταχειριζόταν λίγο διαφορετικά από το πώς μεταχειριζόταν τις λιγότερο πλούσιες και τις λιγότερο διάσημες. Ήταν λίγο κρυφοσνόμπ. Δεν τον συμπάθησα ποτέ ιδιαίτερα τον Μπάρκουλη και δεν μου άρεσε και σαν άνδρας.

Η συνεργασία με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα πώς ήταν;

Ήταν απλά καταπληκτικός. Ήταν κύριος, άρχοντας, συνεπής στα γυρίσματα, τον θυμάμαι στο γύρισμα της ταινίας να είναι πάντα στην ώρα του και αν αργούσε έστω και μισό λεπτό μου έλεγε «Μαρία θα προσέχεις, θα είσαι πάντα στην ώρα σου». Μου έδινε ωραίες συμβουλές, ήταν γλυκύτατος. Ερχόταν με γλυκά και λουλούδια στο στούντιο, με ένα μικρό δωράκι, άρχοντας κανονικός, το βράδυ σε προσκαλούσε με τη γυναίκα του έξω για φαγητό, τότε είχαμε ένα καλλιτεχνικό στέκι στην πλατεία Βικτωρίας και μας πήγαινε εκεί. Αγκάλιαζε και στήριζε όλους τους ηθοποιούς, δεν ήταν καθόλου ζηλιάρης απέναντι με τους άλλους ηθοποιούς, είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και δικαίως.

Άλλος ένας μεγάλος πρωταγωνιστής αυτής της ταινίας ήταν και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος...

Πολύ καλός, αλλά ήταν μελαγχολικός τύπος στα γυρίσματα. Όσο κωμικός φαινόταν στην τηλεόραση με τον ρόλο του Γκόρτσου που υποδυόταν, τόσο στην προσωπική του ζωή είχε μια μελαγχολία. Πριν το γύρισμα ή στα διαλείμματα καθόταν σε μια καρέκλα μόνος και απομονωμένος και περίμενε τη σειρά του. Ήταν όμως γλυκύτατος και ευγενέστατος.

Από τα λόγια σας καταλαβαίνουμε ότι τα γυρίσματα του «Τζένη-Τζένη» ήταν πολύ ευχάριστα και δεν υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ των ηθοποιών, σωστά;

Το κλίμα ήταν πολύ ευχάριστο, δεν υπήρχαν ανταγωνισμοί.

Ο Ντίνος Δημόπουλος, ο σκηνοθέτης της ταινίας ήταν αυστηρός;

Λίγο, αλλά ήταν πολύ καλός σκηνοθέτη; και σου έδινε καλές συμβουλές. Ομολογώ όμως, ότι ήταν και αυτός λιγάκι σνομπ.

Υπήρξε κάποιο ευτράπελο στα γυρίσματα της ταινίας που δεν έχει γίνει γνωστό;

Ναι, υπήρξε ένα. Δυστυχώς και ντροπή μου που το λέω, εγώ δεν ήξερα ποτέ μου κολύμπι και ούτε ακόμα έχω μάθει. Είχα μια σκηνή στην ταινία με τον Αντρέα Μπάρκουλη που έπρεπε να κολυμπήσω και να του φωνάξω από μακριά «Νίκο» και να σηκώσω το χέρι μου. Και γυρνάω και λέω στον Ντίνο Δημόπουλο, τον σκηνοθέτη «Εγώ δεν κολυμπάω» και μου απαντάει «Είσαι τρελή, μου κάνεις πλάκα, νέα κοπέλα και όμορφη και δεν κολυμπάς;» και μου ρίχνει μια σπρωξιά και πέφτω σε κάτι βαθιά νερά που εγώ δεν θα τολμούσα ποτέ να μπω και αρχίζω να φωνάζω «Η καρδιά μου, με πιάνει η καρδιά μου, θα πνιγώ και θα πεθάνω» και γυρνάει και μου λέει «Σκάσε τώρα γιατί τραβάμε». Ήμουν μέχρι τον λαιμό στη θάλασσα που εγώ δεν θα τολμούσα να το κάνω ποτέ, έκανα να φανεί στην ταινία ότι επέπλεα ενώ εγώ πατούσα κάτω. Και άρχισαν να γελάνε όλοι οι ηθοποιοί και όταν βγήκα έξω με χειροκροτούσαν και με πειράζανε. Η Καρέζη γελούσε λέγοντας: «Δεν ντρέπεσαι λίγο να μην ξέρεις να κολυμπάς μικρή κοπέλα;». Γελάγανε όλοι μαζί μου πάντως εκείνη την ημέρα, είπε στο Λοιπόν.