Πάνος Δημάκης: Το Chase, η δημιουργία της δικής του γλώσσας και πώς επέλεξε το «γεράκι» ως ψευδώνυμο

Ο ίδιος απολαμβάνει την παρουσία του στο τηλεπαιχνίδι και χαίρεται από καρδιάς όταν αντιμετωπίζει σκληρούς αντιπάλους. Παράλληλα, αγαπά τις γλώσσες και έχει δημιουργήσει, όπως εξηγεί, τη δική του διάλεκτο, την οποία συνεχίζει να εξελίσσει εδώ και 30 χρόνια.

Πώς έγινε η επιλογή για να είστε ένας από τους τέσσερις chasers;

«Μας επέλεξαν μέσα από μια μεγάλη δεξαμενή ανθρώπων, γύρω στους 100. Κάναμε τεστ γνώσεων, συνεντεύξεις πρόβες μπροστά από την κάμερα».

Οι παίκτες συχνά έχουν άγχος και δεν απαντούν ακόμη και σε πράγματα που γνωρίζουν. Αυτό συμβαίνει σε εσάς;

«Συνέχεια. Και πολλές φορές διαβάζω και σχόλια στο Twitter «Μα καλά, δεν ξέρει το γεράκι; Ή κάποιος άλλος από τους chasers;». Αυτό το οποίο δεν κατανοούν καμιά φορά οι τηλεθεατές είναι πως και εμείς είμαστε άνθρωποι με την κούραση μας. Φανταστείτε πως οι περισσότεροι τελικοί γίνονται 12 το βράδυ έπειτα από την κανονική δουλειά μου».

Ποιο είναι το πλεονέκτημα του «Chase» σε σχέση με τα υπόλοιπα τηλεπαιχνίδια;

«Νομίζω πως αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι η καταλυτική παρουσία της Μαρίας Μπεκατώρου. Εγώ την είχα γνωρίσει και στο «Still standing» όταν είχα φτάσει στην τελική 10άδα. Ο ρόλος της, λοιπόν, είναι καταλυτικός, γιατί είναι ξεκάθαρα με το μέρος των παικτών, είναι το ψυχολογικό τους μαξιλάρι. Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει, επίσης, είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Είναι άνθρωποι εναντίον ανθρώπων και όχι κάποιου υπολογιστή».

Γιατί επιλέξατε το «Γεράκι» ως ψευδώνυμό σας;

«Οταν βρισκόμουν στα μέσα της διαδικασίας επιλογής, σκέφτηκα πως θα ήταν ωραίο να τους προτείνω κάτι εγώ. Σκέφτηκα ένα ζώο που είναι εύστροφο, γρήγορο και αρπακτικό που του αρέσει ο ανταγωνισμός και όχι αναγκαστικά η νίκη. Επίσης μου άρεσε πολύ, γιατί δεν έχει την υπεροψία του αρπακτικού. Τους είπα αστειευόμενος πως η μύτη του μοιάζει με τη γαμψή μύτη μου».

Μιλάτε πολλές γλώσσες

«Ξεκίνησα με τα αγγλικά, όπως όλοι, σε μια εποχή που δεν υπήρχε το διαδίκτυο, δεν υπήρχαν φροντιστήρια και δεν υπήρχαν άλλες γλώσσες στο σχολείο στη μικρή κωμόπολη που μεγάλωσα. Τις πρώτες λέξεις τις έμαθα από εγχειρίδια ηλεκτρικών συσκευών. Οι γλώσσες με ενδιαφέρουν, γιατί είναι το μέσο με το οποίο έχουν γραφτεί αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Για μένα η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται. Είναι ένα ποτάμι. Οι λέξεις ταξιδεύουν. Οι γλώσσες είναι η ζωή μου, θα ήθελα να μάθω όσες περισσότερες μπορώ».

Εχετε κάνει και τη δική σας γλώσσα. Γιατί;

«Απλώς ήθελα να κάνω κάτι δικό μου στα 15-16. Είναι μια γλώσσα που έπειτα από 30 χρόνια την εξελίσσω ακόμη. Ήθελα να δημιουργήσω έναν δικό μου κόσμο μάλλον. Μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνει κανείς. Βέβαια, όταν άρχισα να διαβάζω Τόλκιν και είδα πώς έφτιαχνε constricting languages, κατάλαβα πως δεν είμαι τρελός. Πάντως είναι μια δύσκολη γλώσσα, την έχω ονομάσει SPEYTH, που στη γλώσσα μου σημαίνει «ποτάμι», λέει στη Real.