Καταλειφός: «Ποτέ δεν αισθάνθηκα ασφαλής στο θέατρο. Ίσως αυτή η ανασφάλεια έχει μια γοητεία»

Ο ηθοποιός εξήγησε τι ακριβώς σημαίνει για εκείνον το θέατρο ενώ αναφέρθηκε και στα υπόλοιπα με τα οποία ασχολείται, όπως για παράδειγμα η ποίηση.

• Τι ρόλο παίζει σήμερα το θέατρο;

«Το θέατρο έχει γίνει κι αυτό προϊόν. Πάει πολύ καλά από άποψη προσέλευσης κόσμου, υπάρχουν τρομερά ταλαντούχες νέες δυνάμεις – στη σκηνοθεσία, στην υποκριτική, κι από τον κορωνοϊό και μετά έχει μεγάλη άνθηση. Αυτό που έχει χαλάσει είναι το κοινό που πάει στο θέατρο – πολλοί πάνε για να φωτογραφηθούν. Δεν σέβονται το θέατρο όπως παλιά, σαν κάτι που θα σε κάνει να σκεφτείς, που θα σε προβληματίσει. Τώρα είναι, σε μεγάλο βαθμό, μια έξοδος που συμπληρώνεται από φαγητό, ποτό. Το ποσοστό των πραγματικά θεατρόφιλων αισθάνομαι ότι καταπιέζεται, στριμώχνεται, συρρικνώνεται. Κρίμα. Γιατί η ίδια η τέχνη του θεάτρου πάει καλύτερα».

• Φταίει δηλαδή το κοινό, η εποχή;

«Όταν το κοινό έχει φτάσει στο σημείο να μην μπορεί να ζει χωρίς κινητό και το κινητό είναι ο υπ’ αριθμόν ένα καταστροφέας του θεάτρου… Γενικά ζούμε μια εποχή που βαδίζει προς μια μετάλλαξη. Αυτό δεν μπορεί να μην επηρεάσει και το θέατρο, θετικά-αρνητικά, γιατί έχει πάντα σχέση με την εποχή του. Σίγουρα περνάμε σε μια άλλη εποχή και γι’ αυτούς που κάνουν θέατρο και γι’ αυτούς που βλέπουν. Υπάρχει ένα τεράστιο ζητούμενο, η διάρκεια μιας παράστασης – να είναι σύντομη, για να τελειώσει και να πάμε για ποτό. Αυτό αλλάζει τα πράγματα. Κι αυτό είναι τρομερά αρνητικό και παγκόσμιο».

• Συνεχίζετε με την ποίηση και τη ζωγραφική;

«Κυρίως με την ποίηση. Η ζωγραφική, που μου αρέσει πολύ, θέλει χρόνο που δεν διαθέτω. Βγήκε τώρα και η τρίτη συλλογή (σ.σ.: «Επί κλίνης κρεμάμενος», Πατάκης), άκουσα και κάποια μπράβο που πάντα σου δίνουν χαρά. Είναι ένας καινούργιος τρόπος που καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο μέσα μου – μεγαλώνω κιόλας».

• Το μπράβο, το χειροκρότημα, το έχετε πάντα ανάγκη;

«Είναι μια επικοινωνία, μια ενθάρρυνση σε μια δουλειά και μια τέχνη που από χέρι ζητάει την επικοινωνία – και είναι μέσα στην ανασφάλεια. Οπότε, ναι, είναι κάτι πολύ σημαντικό. Κι αν όχι ως μπράβο, τουλάχιστον η αίσθηση ότι κάτι από αυτό που κάνεις ακούμπησε το κοινό, δεν το άφησε αδιάφορο – είναι ο λόγος για να κάνεις θέατρο».

• Όσο μεγαλώνετε, νιώθετε περισσότερο ασφαλής στο θέατρο;

«Ποτέ δεν αισθάνθηκα ασφαλής. Ίσως αυτή η ανασφάλεια έχει μια γοητεία που σε κρατάει σε μια ζωντάνια», είπε ο Δημήτρης Καταλειφός στο Βήμα.