«Είμαστε περήφανοι, γιατί σεβαστήκαμε τις αξίες των “Πανθέων”»
Για το μεγάλο ταξίδι των "Πανθέων" στο χθες και στο σήμερα μίλησε ο Σπύρος Μιχαλόπουλος, ο σκηνοθέτης της σειράς εποχής του ΣΚΑΪ, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό "Τηλέραμα" και στην Αθηνά Ζαχαράκη.
Τι σας έλκει στο μεγάλο ταξίδι των «Πανθέων»;
«Το ίδιο το έργο! Ο Αθανασιάδης έγραψε ένα μυθιστόρημα-ποταμό, που ανέδειξε σειρά ζητημάτων σε μια εποχή "δύσκολη" από πολιτικής άποψης, πολιτιστικής σκέψης, αναγέννησης και αναθεώρησης αξιών. Σαν άλλος Ντοστογέφσκι, παρουσίασε την ελληνική αστική και μεγαλοαστική τάξη και μπήκε στα στεγανά της. Με χειρουργική δεξιότητα ανέσυρε χρόνια ηθικά προβλήματα και τα κατακερμάτισε με τα φτερά του έρωτα. Το ψυχογράφημα των ηρώων του είναι συγκλονιστικό και με κέρδισε ως αναγνώστη. Ως σκηνοθέτη με κέρδισε η σεναριακή διασκευή”.
Από τους παλιούς «Πανθέους» έχουν διασωθεί μόνο δύο ασπρόμαυρα επεισόδια... Τα είδατε;
«Βεβαίως και τα είδα! Όπως έχω δει και τα υπόλοιπα, όταν προβλήθηκαν το 1977. Εκεί ο αείμνηστος Βασίλης Γεωργιάδης έφερε στην οθόνη το έργο με τα μέσα της εποχής. Αποφάσισα να μη στηριχτώ σε αυτή τη σκέψη αλλά στη δική μου θεώρηση. Είναι άδικο να συγκρίνουμε το τότε με το τώρα. Δεν είναι ίδιες οι εποχές. Ούτε συγκρίσιμες».
Μιλήστε μας για το τώρα...
«Έχει σημασία να καταλάβουμε το έργο του Αθανασιάδη: είναι απλό και συνάμα πολύπλοκο. Ως λόγο τέχνης ήταν ο Βενιαμίν της γενιάς του '30, που ήταν ένα "κύμα" το οποίο άλλαξε ριζικά την έκφραση της τέχνης. Αυτό που τον έκανε μοναδικό και διαχρονικό είναι τα ζητήματα που έθεσε. Στους "Πανθέους" έδωσε ίσως όλη του τη φιλοσοφική σκέψη: την έννοια της αγάπης και του έρωτα, του καλού, του κακού, της προδοσίας και κυρίως της συγχώρεσης. Αυτά τα ζητήματα λειτούργησαν μέσα μου καταλυτικά και κυρίως "θεραπευτικά"».
Και το τρίγωνο Ανδρέα - Μάρμως - Κίτσου;
«Είναι ένα ερωτικό τρίγωνο όπου ξεδιπλώνεται η σχέση της αγάπης με τον έρωτα. Ο Σοφοκλής το περιγράφει υπέροχα στην "Αντιγόνη": "Ερως ανίκατε μάχαν", "έρωτα, ανίκητε στη μάχη". Αυτό τα λέει όλα!»
Διαβάστε επίσης: