Αντώνης Λουδάρος: «Δεν είμαι αυτό που είμαι πάνω στη σκηνή. Εμένα μου αρέσει πολύ η σιωπή»

Όπως παραδέχεται, λατρεύει τη σιωπή και εκτιμά όσου δείχνουν σεβασμό στα θέλω του. Ο Αντώνης Λουδάρος επίσης μιλάει για τις φιλίες στον καλλιτεχνικό χώρο, ξεκαθαρίζοντας όμως πως δεν πάει σε μία δουλειά για να αποκτήσει με το ζόρι κολλητούς φίλους.

Επιβεβαιώνεις το κλισέ που λένε ότι οι κωμικοί ηθοποιοί δεν είναι έτσι στην προσωπική τους ζωή;

Φαντάζεσαι εγώ να είμαι συνέχεια στα ταβάνια από ενέργεια; Δεν είμαι. Δεν είμαι αυτό που μπορώ και παρουσιάζω στη σκηνή. Και μπορώ και το παρουσιάζω γιατί δεν είμαι στη ζωή μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι δυσάρεστος. Αλλά δεν είμαι αυτό που είμαι πάνω στη σκηνή. Συχνά οι ηθοποιοί είναι μετρημένοι και λιγομίλητοι. Σκέφτομαι διάφορους κωμικούς Έλληνες ηθοποιούς που ξέρω πώς είναι στη ζωή τους. Οι κωμικοί ηθοποιοί βεβαίως έχουν χιούμορ στη ζωή, βλέπουν τη ζωή με αυτόν τον τρόπο, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Εμένα μου αρέσει πολύ η σιωπή. Αγαπάω τη σιωπή, ενώ μικρότερος τη φοβόμουν. Η σιωπή έχει από κάτω κείμενα. Απλώς, πρέπει να τα ακούς. Να τα βλέπεις. Να τα αισθάνεσαι. Όταν ένας άνθρωπος σωπαίνει, κάτι θέλει να πει με αυτό. Το εκτιμώ πολύ αυτό και στους φίλους μου και εκτιμώ που εκτιμούν τη δίκιά μου τη σιωπή. Ξέρω ότι θα σεβαστούν τις σιωπές μου όταν θέλω να κάτσω να δω το ταβάνι μου. Τους λατρεύω που το καταλαβαίνουν αυτό.

Οι φίλοι σου είναι από τον χώρο;

Ναι, γιατί έχω να μοιραστώ πράγματα, σκέψεις, όνειρα. Αρα, δεν είναι αυτός ο χώρος μόνο ανταγωνισμός, όπως λένε; Καθόλου όμως. Οι ηθοποιοί είμαστε και λίγο παιδιά. Δεν είναι πραγματικός ανταγωνισμός. Να κάνω τέρατα για να υπάρξω πάνω από σένα. Δεν μου έχει τύχει αυτό. Παραπονάκια μπορεί να εκφραστούν, που ο άλλος θέλει απλώς να τραβήξει λίγο την προσοχή σου. Τα κατανοώ και τα δικαιολογώ. Σε σπάνιες περιπτώσεις δεν τα έχω συγχωρέσει. Όταν νιώθω ότι υπάρχει μεγάλη τοξικότητα και κακία άνευ λόγου. Εκεί λες, λύσ’ τα, φίλε μου. Όλοι έχουμε καλές πλευρές και κακές πλευρές. Δεν είμαστε εκεί για να βγάζουμε τα μάτια μας. Μια δουλειά πάμε να κάνουμε. Και δεν θέλω σώνει και ντε να κάνω φίλους στη δουλειά μου. Αν προκύψει, τους έχω σαν φυλαχτό, τους κρατάω. Δεν επιδιώκω, όμως, σε κάθε δουλειά να κάνω κολλητούς. Θέλω να περάσω καλά, να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, να έχουμε ένα ωραίο αποτέλεσμα. Δεν πηγαίνω στη δουλειά να κάνω φίλους.

Πηγή: Αυγή