Κούλλης Νικολάου: Το Famagusta ήταν ένα όνειρο ζωής!

Στον αναπαυτικό και φιλόξενο καναπέ του «Πάμε Δανάη» έκατσε ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης, όπου μίλησε για την συμμετοχή του στην αγαπημένη σειρά του MEGA, «Η Γη της Ελιάς», αλλά και για το «Famagusta» που έχει καθηλώσει το τηλεοπτικό κοινό.

«Νιώθω ευλογημένος, κλείνουμε 11-12 χρόνια στην ελλαδική τηλεόραση με επιτυχίες και ένα κοινό που μάς ακολουθεί. Δεν περιγράφεται αυτό. Σε κάθε βήμα μας υπάρχει μία αγωνία, μία τεράστια λαχτάρα. Το «Famagusta» είναι μία απερίγραπτη στιγμή. Μπορεί να πει κανείς ότι ήταν και ένα όνειρο ζωής. Όταν βγήκε δεν μπορούσαμε να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε. Ο Αντρέας Γεωργίου έχει δώσει τον καλύτερό του εαυτό, η Βάνα Δημητρίου, ο Δημήτρης Τοκαρής που κάνει τις οπτικοποιήσεις», είπε αρχικά ο Κούλλης Νικολάου.

Για την ζωή του ανέφερε πως, «Ήμουν 4 ετών όταν έγινε η εισβολή στην Κύπρο. Μεγαλώσαμε στην Κύπρο με αυτό το τεράστιο πρόβλημα της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο και βιώσαμε πολλά. όταν ήμουν στο χωριό, ενώ ήμουν μικρός θυμάμαι. Δεν ήμασταν στην εμπόλεμη ζώνη. Θυμάμαι το πραξικόπημα που «μπήκε» και μέσα στο σπίτι μας. ο πατέρας μου ήταν «Μακαριακός» και αποτελούσε πρόβλημα για την άλλη πλευρά. Στο σπίτι μας είχαμε φιλοξενήσει πρόσφυγες, μια οικογένεια. Στο μονοτάξιο σχολείο του χωριού μας φιλοξενήθηκαν πρόσφυγες μέχρι να αποκατασταθούν. Το 1980 όταν φτάσαμε στην Λευκωσία για να κατοικήσουμε. Ήμασταν σύνορα με τον συνοικισμό. Είχαν δημιουργηθεί συνοικισμοί που μεταφέρθηκαν οι χιλιάδες πρόσφυγες που ξεριζώθηκαν με την βία από τα σπίτια τους και ο καθένας να «κουβαλά» και τη δική του ιστορία».

Και συμπλήρωσε για το «Famagusta» ο Κούλλης Νικολάου: «Ελάχιστα αισθάνομαι άβολα με το «Famagusta» γιατί θα προτιμούσα να μην υπήρχε αυτό το πρόβλημα. Αλλά πιο πολύ αισθάνομαι λυτρωτικά για το «Famagusta». Αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για την πατρίδα μας γιατί να μην το κάνουμε. Και χαίρομαι γιατί είχαμε στήριξη από πολλούς φορείς γι’ αυτή την προσπάθειά μας. Τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, το κράτος μας βοήθησε, «ξένοι», δηλαδή Κύπριοι που ζουν εκτός Κύπρου αλλά και συμμετοχή του απλού κόσμου. Είναι απερίγραπτο συναίσθημα αυτό που παίρνουμε από τον κόσμο».