Eurovisιon 2015: Οι τυφλοί, ο μονόφθαλμος και η νύφη που το έσκασε για βάρδια στο νοσοκομείο.
Και να που βρεθήκαμε για άλλη μια χρονιά στο Ραδιομέγαρο για να παρακολουθήσουμε την πλήρη παρουσίαση των υποψήφιων τραγουδιών για τη φετινή Eurovision.
Γιατί ως τώρα είχαμε ακούσει μόνο teaser, δηλαδή λίγα δευτερόλεπτα του κάθε τραγουδιού. Ε, μάλλον καλύτερα ήταν τα teaser από τα ολόκληρα τραγούδια. Που η υπέροχη κατά τα άλλα Μαίρη Κοζάκου που μας τα παρουσίασε τα χαρακτήρισε πολύ δυνατά (σε ήχο;) αλλά που τουλάχιστον εντός της αίθουσας του ιστορικού ραδιοφωνικού στούντιο Ε όπου έγινε η παρουσίαση δεν ενθουσίασαν ιδιαίτερα –εκτός από τους συμμετέχοντες και τους δημιουργούς (λογικό, αν δεν χαίρονταν κι εκείνοι ποιοι θα χαίρονταν). Χλιαρό χειροκρότημα και συγκρατημένες αντιδράσεις αν και οι γνώστες του θεσμού προανήγγειλαν πως όποιο κι αν πάει δεν μας βλέπουμε να περνάμε φέτος από τον ημιτελικό στον τελικό. Για να μη συζητήσουμε τα γυρίσματα όλων των video clip στο υπόγειο πάρκινγκ εμπορικού κέντρου με φωτισμό που κάποιους έκανε μαγική εικόνα (μάλλον για να μην φαίνονται τα ψεγάδια) και με τα καλώδια παντού χύμα γύρω τους να κουνιούνται και να φοβάσαι ότι θα πέσουν χάμω (που λέει και το τραγούδι της Απέργη) ως τι; Εικαστική παρέμβαση;
Κι ας πιάσουμε τα τραγούδια ένα ένα και τις εμφανίσεις των υποψηφίων. Πρώτα είδαμε και ακούσαμε το «Jazz και συρτάκι» από τη Θωμαή Απέργη ή αλλιώς από την πόρτα σου περνώ και τηγανίζεις ψάρια... Μουσικά ευχάριστο και το μόνο με ολοκάθαρα ελληνικό στοιχείο στη μουσική του, αλλά στιχουργικά τι κάνεις Γιάννη, κουκιά σπέρνω... Προφανώς και σκέφτηκαν πώς θα μεταφράσουν στα Αγγλικά και τα Γαλλικά τον στίχο «άστρα φιλιά στο μπλε μου δισάκι» που ακούσαμε στο teaser και το έκαναν «νησάκι». Το «Έλα κι εσύ μην κάθεσαι χάμω» όμως δεν το άλλαξαν. Εμφανισιακά η Θωμαή ήταν κεφάτη, ναζιάρα –όσο δεν περιμέναμε κιόλας- με τουρλώματα και στιλ που δεν μας έχει συνηθίσει.
Στη συνέχεια είδαμε και ακούσαμε τον πρωτοεμφανιζόμενο Barrice με το «Έλα». Μεταξύ μας, νομίζαμε ότι βλέπαμε τον Νίκο Γκάνο ελαφρώς μεταλλαγμένο να τραγουδάει boys n' noise. Πραγματικά τον λυπηθήκαμε στη μουσική γέφυρα συρτάκι(;) που ξαφνικά αλλάζει όλο το κλίμα του τραγουδιού, αφού ήταν εμφανέστατο ότι δεν ήξερε τι να κάνει τα χέρια του και τα πόδια του σε αυτόν τον ρυθμό. Θέλει πολύ δουλειά ακόμα.
Και ήρθαν οι C-Real με το "Crush and Burn" που μια που ακούστηκε και μια που ξεχάστηκε. Sorry Guys... Αδιάφορο, μονότονο κι επαναλαμβάνομενο. Μάλλον crushed and burned στην επανάληψη. Σαν να ακούγαμε λούπα και κρίμα γιατί σίγουρα μπορούσαν και πολύ καλύτερα.
Για να έρθει η Μαρία Έλενα Κυριάκου να μας αποτελειώσει με το «One Last Breath» και με μια εμφάνιση που στιλιστικά δεν έχουμε δει χειρότερη μάλλον. Από μέσα νύφη έτοιμη για τον πολιτικό της γάμο και απ' έξω νοσοκόμα σε βάρδια με τη ρόμπα της. Ευτυχώς στο video clip δεν ήταν έτσι. Όποιος της έκανε το styling είναι σίγουρα λάτρης της Celine Dion και σκέφτηκε αφού λέει μπαλάντα να της μοιάζει κιόλας και στο ντύσιμο (ξυστά πέρασε με το αποκαλυπτικό μαύρο φόρεμα που αν ήταν καλύτερης ποιότητας και δεν έκανε ζάρες το τούλι πάνω από το στήθος της κάθε φορά που σήκωνε το χέρι της θα είχε πετύχει στόχο) και στο μαλλί με το αγαπημένο Celine χτένισμα, όλα προς τα πίσω για να φαίνονται τα μάτια. Το τραγούδι δεν μας χάλασε αν και δεν πολυξεχωρίζει κουπλέ, ρεφραίν και όσον αφορά την ερμηνεία, οκ με λίγο περισσότερο στόμφο απ' ότι χρειαζόταν γιατί ξεχώριζαν οι ανάσες (σε επίπεδο Βασίλη Καρρά) και αγχωθήκαμε λίγο αν θα βγάλει την last breath της ερμηνεύοντας.
Και τέλος ήρθε η Shaya και το «Sunshine». Δροσερό, χαρούμενο, εύπεπτο αρκετά ξεσηκωτικό αλλά κι αυτό όχι κάτι το συγκλονιστικά ιδιαίτερο. Στα συν η εμφάνισή της που ήταν η καλύτερη της ημέρας, τόσο στο βίντεο κλιπ του τρόμου, όσο και στην συνέντευξη τύπου.
Άρα ποιο μας άρεσε περισσότερο; Ειλικρινά κανένα. Αλλά στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος και πολλά φυσικά θα εξαρτηθούν και από την παρουσίαση που θα γίνει επί σκηνής στις 4 Μαρτίου την βραδιά του τελικού. Για να δούμε τι θα δούμε.
