Έλληνας ηθοποιός έκανε 17 αρραβώνες και κανένα γάμο

Σε συνέντευξη του, ο αγαπημένος ηθοποιός είχε πει:

«Οι καρπαζιές που έτρωγα βρο­χή στις ταινίες ήταν αληθινές, ο σβέρκος μου το ξέρει! Στην ταινία σφαλιάρες, το ίδιο και στο θέατρο, δύο παραστάσεις έτρωγα ξύλο από τις έξι το πρωί μέχρι τη μία τη νύ­χτα. Κάποτε παίζαμε στο θέατρο με τον Λά­μπρο τον Κωνσταντάρα, αυτόν τον πρίγκιπα του θεάτρου, που μου είχε κουδουνίσει το μυαλό με τη χερούκλα του. Είχε μακρύ χέρι σαν παντόφλα και, όταν το σήκωνε για να αμολήσει τον κεραυνό (τη σφαλιάρα), γινό­τανε σεισμός οκτώ Ρίχτερ και τα μάτια μου έβλεπαν αστράκια στον αέρα. Του έλεγα: "Ρε Λάμπρο, δεν μηορείχ να βάζεις λιγότε­ρη δύναμη;". Ο Κωνσταντάρας είχε χέρι σαν παντόφλα».

Ο λόγος για τον Αλέκο Τζανετάκο, ο οποίος είναι συνιφασμένος με τις καρπαζιές αλλά ξεχώρισε επίσης για το ταλέντο του και την καλή του ενέργεια.

Αξιοπρεπής, αυτάρκης και πλασμένος με τη στόφα του καλλιτέχνη, ο Τζανετάκος ήταν εκτός πανιού, όπως και οι ρόλοι του: Η ψυχή της παρέας, με τις πλάκες του και τα καλαμπούρια του. Ουδείς τον άκουσε ποτέ να κλαί­γεται, να παραπονιέται ή να παρακαλά για ένα ρόλο, καθώς τα συμβόλαια έπεφταν βροχή. Η μεγάλη καριέρα του ηθοποιού τόσο στο σινεμά όσο και το θέατρο ξεκίνησε από βιοπορι­στική ανάγκη. Ο Αλέκος Τζανετάκος γεννήθηκε το 1937 στα Μανιάτικα του Πειραιά και ήταν το μοναδικό αγόρι από τα πέντε παιδιά της οικογένειας. Έμεινε ορφανός από μικρός και μεγάλωσε με τη μητέρα του και τις τέσσερις αδερφές του.

Τελείωσε νυχτερινό γυμνάσιο στον Πειραιά δουλεύοντας το πρωί ως μεταλλουργοί. Από μικρός αναγκάστηκε να δουλέψει για να ενισχύσει το οικογενειακό εισόδημα και όπως έχει δηλώσει, δεν ντρεπόταν να κάνει διάφορες δουλειές.

«Κοιμόμασταν στρωματσάδα στην αυλή και από πάνω ένα τεράστιο γιασεμί μοσχοβολούσε καθώς μας έπαιρνε ο ύπνος." Τι ομορφιά, θεέ μου, σ' αυτή τη γειτονιά! Έμενε η μάνα μου χήρα στα 29 της χρόνια, καλλονή ήταν, πολύ όμορφη γυναίκα και έκτοτε όχι, δεν ξαναπαντρεύτηκε, γιατί είχε πολλές προτάσεις, δεν ξανάβαλε κραγιόν στα χείλη της.

Αφιέρωσε τη ζωή της στα παιδιά της που πάσχισε να τα μεγαλώσει, και θυμάμαι μου 'λεγε η καημένη; "Άκουσε, αγόρι μου Έκανα τα πάντα για να σας μεγαλώσω, ένα μόνο δεν έκανα, δεν έγινα πόρνη". Εκεί στα Μανιάτικα ξεκίνησα τη ζωή μου, ο μοναδικός άντρας στην οικογένεια, πώς να ζήσουμε πέ­ντε ορφανά, άρχισα κι εγώ να δουλεύω κάνοντας οποιαδήποτε δουλειά. Σφουγγαρίκι στΐ5 αυλές και στα πεζοδρόμια των πλουσίων, δεν ντρεπόμουνα, αλλά ποτέ δεν ζητιάνεψα, θυ­μάμαι τη μάνα μου, που μας έκοβε μία μικρή φέτα ψωμί, την έβρεχε και την πασπάλιζε με ζάχαρη ή κάποιες φορές την άλειφε με θρεψίνη και περιμέναμε πότε θα 'ρθει η Κυριακή να φάμε κρέας με μακαρόνια, μετά το κατηχητικό».

Ένα μεγάλο ταλέντο

Οι τρείς από τις αδελφές του, η Αννα, η Νινή και η Κάσσυ, είχαν ήδη μπει στον καλλιτεχνι­κό χώρο ως μουσικοχορευτική τριπλέτα με το όνομα Τζάνετ Σίστερς. Ο Αλέκος βλέποντας τις οικονομικές απολαβές των αδελφών του, απο­φάσισε να στραφεί κι εκείνος στην τέχνη.

Δεν έγινε χορευτής, παρ' όλο που τον έχουμε δει να χορεύει σε αρκετές ταινίες, αλλά ηθοποιός. Όπως αποδείχθηκε από την πορεία του ως σπουδαστής της Σχολής θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, εκτός από ανάγκη για δουλειά, είχε και μεγάλο ταλέντο. Μαθήτευσε πλάι στον Τσαρούχη, τον Βολονάκη, τον Χατζιδάκι και άλλους σημαντικούς δασκάλους και, αφού ολο­κλήρωσε τις σπουδές του, γράφτηκε στη σχολή κινηματογράφου του Λυκούργου Σταυράκου, από όπου αποφοίτησε με άριστα.

Το 1956 έκανε την πρώτη κινηματογραφική εμ­φάνιση του στην ταινία «η Αρπαγή της Περσεφόνης», ενώ λίγο νωρίτερα είχε αρχίσει να παίζει και στο θέατρο. Τη δεκαετία του '60 υπέ­γραψε συμβόλαιο με τη Φίνος Φιλμ και με τη συμμετοχή του σε δημοφιλείς ταινίες η καριέρα του απογειώθηκε.

Ωστόσο, κατά τη θητεία του στην εταιρεία δεν έπαιξε ποτέ πρωταγωνιστικό ρόλο, κάτι που τον πίκρανε κι έτσι αποφάσισε να μετακινηθεί στην Καραγιάννης-Καρατζόπουλος. Με την πτώση του κινηματογράφου, αφοσιώθηκε στο θέατρο, όπου άφησε εποχή με τη συνεργασία του με τον Θανάση Βέγγο. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 αποσύρθη­κε από το θέατρο και τον κινηματογράφο και ασχολήθηκε με τη συγγραφή σεναρίων για βιντεοταινίες, στις οποίες πρωταγωνίστησε ο ίδιος, σύμφωνα με το Λοιπόν. Το 1985 απέκτησε δικό του θίασο. Στα τέλη της δεκαετίας, άρχισε να αποσύρεται, καθώς, όπως είχε δηλώσει, δεν του άρεσε το star system που είχε δημιουργηθεί στον καλλιτε­χνικό χώρο. Ωστόσο, παραδέχθηκε ότι κέρδισε αρκετά χρήματα από το επάγγελμα του, ώστε να μπορεί να ζει άνετα μέχρι το τέλος.

Τα τελευταία χρόνια

Ο Αλέκος Τζανετάκος τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε μόνος. Παρόλο που δεν συγκαταλέγεται στους Έλληνες ζεν πρεμιέ, είχε μεγάλη επιτυχία στις γυναίκες. Στην αυτοβιογραφία του αποκάλυψε είχε αρραβωνιαστεί 17 φορές, χωρίς κανένας από τους αρραβώνες να φτάσει με γάμο.

«Έμεινα κι εγώ μόνος, ανύπαντρος, ένας μοναχικός λύκος που φωνάζω τις νύ­χτες επάνω στις βουνοκορφές τη μοναξιά μου και τη λύπη μου. Λύκος μοναχικός, τι έφταιξε που έμεινα μόνος και δεν παντρεύ­τηκα μέχρι τώρα; Μ' έφαγε ο έρωτας, έχω , κάνει δεκαεπτά αρραβώνες και κανένα γάμο. Ίσως είναι και το κισμέτ, που λένε οι Άραβες. Είμαι όμως καλά, έχω φιλοσοφή­σει τη μοναξιά μου και την έχω κάνει φίλη. Είμαι οικονομικά ανεξάρτητος, έχω φτιάξει μια μεγάλη περιουσία και δοξάζω τον θεό γι' αυτά που μου έδωσε θα εξομολογηθεί στην αυτοβιογραφία του.

Εκτός από τις γυναίκες, ο ηθοποιός είχε πάθος με την ταχύτητα, τις μηχανές και τα αυτοκίνητα και δεν ήταν λίγες οι φορές που διακρίθηκε σε αγώνες ταχύτητάς. Όπως είπε σε παλαιότερη συνέντευξη του στην «Μηχανή του Χρόνου» δεν πήγαινε για πρωταθλητισμό, αλλά αγα­πούσε πολύ τα αυτοκίνητα, ενώ χαρακτήριζε τη Lancia που είχε «γκόμενα» του».

Ο Αλέκος Τζανετάκoς έφυγε από τη ζωή στις 11 Απριλί­ου του 2010, στην ηλικία των 73, έπειτα από προβλήματα υγείας που τον ταλαιπώρησαν για αρκετό καιρό, με πιο σοβαρό ένα ανεύρυσμα στην κοιλιακή αορτή.

Δείτε τις ακόλουθες φωτογραφίες.