Σπύρος Παπαδόπουλος: «Παρότι δεν είχαμε να φάμε ήμασταν με το χαμόγελο»

«Συνθήκες απόλυτης φτώχειας αλλά και στοργής, οικογενειακής και κοινωνικής σε μια εποχή που μετά το «ωραίος γκόμενος» το να είσαι καλό παιδί ήτανε τίτλος τιμής. Δεν υπήρχε κανενός είδους μιζέρια στο σπίτι μας. Παρότι δεν είχαμε να φάμε ήμασταν με το χαμόγελο. Οι συνθήκες της ανέχειας με οδήγησαν στην Αριστερά. Έμεινα κάποια χρόνια εκεί ώσπου μια μέρα ξύπνησα και κατάλαβα ότι δοκιμάζεται η λογική μου και το περί του δικαίου αίσθημα που έχω μέσα μου» τόνισε στην Realχαρακτηριστικά με δηλώσεις του. Όσο για το τι μεσολάβησε; «Αγόραζα κάθε μέρα τον Ριζοσπάστη και τις Κυριακές τον πούλαγα κιόλας πόρτα πόρτα. Η ημέρα που είπα τέλος ήταν την επόμενη του Τσέρνομπιλ. Είχαν βουίξει τα πρωτοσέλιδα και έλεγαν για τις συνέπειες του πυρηνικού ατυχήματος και ο Ριζοσπάστης είχε κρύψει ένα μονόστηλο με την συγκεκριμένη είδηση κάπου προς την τελευταία σελίδα. Και είπα: «Εδώ τελειώνουν οι σχέσεις μας».