Σωτήρης Καλυβάτσης: «Δεν πρέπει να είμαι στην τηλεόραση ή ντε και καλά στο θέατρο»
Ο Σωτήρης Καλυβάτσης είναι ένα από τα πιο αγαπητά πρόσωπα της τηλεόρασης και όχι μόνο. Τι κάνει αυτό τον καιρό;
«Αν εξαιρέσουμε τα πολιτικοοικονομικά προβλήματα που αγγίζουν όλους μας, είμαι στην καλύτερη φάση όλων των εποχών. Δεν είπα ποτέ ότι είμαι της καριέρας. Αυτά που κάνω τώρα μου γεμίζουν την ψυχή, με ικανοποιούν κι αισθάνομαι ότι τα κάνω καλά» τόνισε στο Λοιπόν.
-Βρίσκεσαι στον καλλιτεχνικό χώρο σχεδόν 20 χρόνια, με μια επιτυχημένη πορεία. Πώς γίνεται να λες ότι δεν είσαι της καριέρας;
«Πολλοί μου λένε «Είσαι άνθρωπος της τηλεόρασης». Με γνώρισαν μέσα από την τηλεόραση, αλλά δεν κάνω μόνο αυτό. Δεν πρέπει να είμαι στην τηλεόραση ή ντε και καλά στο θέατρο. Μου αρέσει να προσφέρω αυτά που μπορώ. Μπορεί να με βρεις να δουλεύω μετά από ένα χρόνο σε έναν άλλο τομέα που να μην έχει να κάνει με αυτά. Δεν σημαίνει ότι θα μείνουμε εδώ για πάντα.»
-Στην πραγματικότητα, αυτό που λες είναι εύκολο να γίνει για έναν καλλιτέχνη;
«Άμα χρειαστεί; Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω βρεθεί χωρίς δουλειά. Τα κάνω όλα καλλιτεχνικά, από μικρός, ό,τι κι αν είναι αυτά. Με έχουν διώξει από δουλειά, καλοκαιρινή, στην Κρήτη, που είχα πάει να δουλέψω σερβιτόρος. Είχε πολλούς ξένους και με ρώτησε το αφεντικό αν μιλούσα αγγλικά. Στο μεσοδιάστημα με είχε γνωρίσει ο μάγειρας ο οποίος μόλις άκουσε ότι θα φύγω και δεν θα δουλέψω εκεί, με πήρε βοηθό του. «Αν είναι να διώξεις τον Σωτήρη, τον θέλω εγώ», είπε στο αφεντικό. Οπότε, βρέθηκα βοηθός μάγειρα. Κάποια στιγμή ήρθε το αφεντικό και μου είπε: «Σωτήρη πρέπει να φύγεις από το μαγαζί, δεν έχω κανένα πρόβλημα, δουλεύεις με τόσο κέφι αλλά...».
- Τι είχε συμβεί;
«Το πρωί σηκωνόμουν κι έκανα προετοιμασία για το μαγαζι. Έκοβα 200 σαλάτες, καρότα, καθάριζα πατάτες, τηγάνιζα, έκανα όλες τις δουλειές που ήταν να κάνω... και μου είπε: «Από τότε που ήρθες έχουν σταματήσει να δουλεύουν οι υπόλοιποι. Σταμάταγε και παρακολουθούν εσένα». Έκανα σόου, τι να κάνω; Οι κυρίες από τη λάντζα καθόντουσαν και με παρακολουθούσαν. Το. θεατρικό το είχα έτσι κι αλλιώς. Το προσαρμόζω παντού. Επιβιώνω χρησιμοποιώντας αυτά που μου είχε κάνει δώρο η φύση, ο θεός, οι γονείς, το σύμπαν.»