Σταμάτης Φασουλής: «Ο μεγαλύτερος θεατρικός μου φόβος είναι...»

Ο κόσμος του θεάτρου εξακολουθεί να σας ενθουσιάζει όπως στο ξεκίνημά σας;

«Περισσότερο. Τα πρώτα 10-15 χρόνια υπάρχουν η λάμψη και η φλόγα του άγνωστου και ύστερα έρχεται η χαρά του métier (σ.σ.: του επαγγέλματος) επειδή γνωρίζεις να συμπεριφέρεσαι σκηνικά. Στη φάση που διανύω όμως, την πιο ουσιαστική κατ’ εμέ, αντιλαμβάνομαι πλέον πως το métier δεν είναι ούτε το ταξίδι ούτε ο προορισμός μου, παρά το όχημα για να ανακαλύψω την ουσία του θεάτρου. Οπότε ξεκινώ να μαθαίνω πράγματα από την αρχή: πώς να φέρομαι καλύτερα στους ηθοποιούς, πώς να φωτίζω μια παράσταση, κρατώντας ό,τι είναι απαραίτητο και πετώντας ό,τι είναι περιττό, έστω και αν το λατρεύω. Το θέατρο είναι ένα δάσος από λέξεις και εικόνες που για να το διασχίσεις πρέπει να σε τέρπει εξ ολοκλήρου και συγχρόνως να σε βασανίζει».



Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας θεατρικός φόβος;



«Να μη σκουριάσει η σχέση μου με τον λόγο και το αίσθημα της θεατρικής πράξης. Κάποιες στιγμές που έπαιξα δύο χρόνια στο ίδιο έργο, άρχισα να καταρρέω, να γίνομαι φερέφωνο. Τώρα πια που έχω μεγαλώσει, δεν θα ήθελα να παίζω ένα έργο πάνω από τρεις μήνες. Και αυτό για να προφυλάξω και το έργο και τον ρόλο».



Πηγή: Real