Νέο χτύπημα της μοίρας για τον Λευτέρη Κιντάτο: Η μητέρα του έχει σκλήρυνση κατά πλάκας

«Η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου ήταν όταν «έχασα» τον πατέρα μου πριν από 1,5 χρόνο. Ήταν ξαφνικό, δεν το περίμενα, δεν το είχα ξαναζήσει, δεν έχω «χάσει» κάποιον άλλο δικό μου άνθρωπο. Πήγα και τραγούδησα την πρώτη μέρα στο «The Voice», και την επόμενη μέρα το πρωί πήγα στην κηδεία του πατέρα μου. Ήταν 61 ετών κι «έφυγε» από καρδιά, μέσα σε 5 λεπτά, ανακοπή, έμεινε στα χεριά του αδελφού μου. Δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, είχε στεναχώρια, άγχος για να αντεπεξέλθει στα οικονομικά. Μαθημένοι σε άλλα πράγματα στη γενιά τους και βλέποντας ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, είχε αρχίσει να βάλλεται γενικά. Άλλαξε η ζωή μου από τότε. Από μικρός θυμάμαι ότι είχα παραπάνω ευθύνε5 απ' ό,τι είχαν τα περισσότερα παιδιά» τόνισε στο Λοιπόν.
-Γιατί;
«Η μητέρα μου είναι άρρωστη, έχει σκλήρυνση κατά πλάκας. Από μικρός, όταν έλειπε ο πατέρας μου από το σπίτι, είχα περισσότερες ευθύνες. Όταν έμαθα ότι «έχασα» τον πατέρα μου, νόμιζα ότι τελείωσε η ζωή για μένα. «Τώρα τι γίνεται;» είπα. Παίρνει δύναμη, λες ότι η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να στηρίξεις τους ανθρώπους σου και τον εαυτό σου.»
-Το γάμο τον σκέφτεσαι;
«Το γάμο τον έχω κάνει ήδη μια φορά. Έχω χωρίσει. Παντρεύτηκα 27 χρονών από έρωτα. Είχα βρει έναν εκπληκτικό άνθρωπο, που ήταν ο ιδανικός για μένα. Όταν άρχισα να μην είμαι καλά με τον εαυτό μου, με την ιστορία με το μαγαζί, δεν κοιμόμουν, είχα άγχος, έβγαζα δερματικά, να έχω όλο αυτό το φόρτο, να έχω μια οικογένεια η οποία δεν έχει κι αυτή τίποτα, να στηρίζεται όλη επάνω μου, δεν ήμουν υπεράνθρωπος κάποια στιγμή έπεσα, μελαγχόλησα, έχασα τον εαυτό μου μέχρι να ξαναβρώ τη δύναμη να πω ότι και γίνεται. Άργησα να καταλάβω τι συνέβαινε, αλλά τελικά το κατάλαβα και προσπάθησα να το αλλάξω. Ήμουν 3 χρόνια παντρεμένος, με 5,5 χρόνια σχέση πριν. Ήταν ένας άνθρωπος που στάθηκε δίπλα μου στο δύσκολες στιγμές και συνέχιζε... Έβλεπε έναν άνθρωπο που δεν ήταν αυτός που ερωτεύτηκε, είχα παραιτηθεί και δεν το καταλάβαινα. Ποτέ δεν σταμάτησε να με στηρίζει, προσπαθούσε να με ξυπνήσει, αλλά δεν ξύπναγα. Είχα σταματήσει να το παλεύω και το έβλεπε. Έπαψα να είμαι ο εαυτός μου. Ο άλλος δεν μπορεί. Σε προειδοποιεί και μετά σου λέει: «Σ' αγαπάω, άλλα δεν μπορούμε να είμαστε μαζί».
-Έχεις μετανιώσει γι' αυτό;

«Έχω μετανιώσει που άφησα τον εαυτό μου να χαθεί μέσα σε αυτό τον κυκεώνα που μου συνέβαινε τότε. Προσπαθούσα να κάνω τα πάντα, άλλα δεν υπήρχε λύση. Στο μαγαζί είχαμε 25 άτομα προσωπικό, καταλήξαμε να έχουμε 7 κι εγώ να κάνω το σερβιτόρο, τον μπάρμαν, να κάνω τα πάντα...»