Αποκάλυψη Κραουνάκη: «Ένα βράδυ επέµενε η αδερφή µου να πάρω σεκιούριτι... Είχα διάφορα περιστατικά»

Έφαγες λάσπη όλη αυτή την περίοδο µε το να λες τα πράγµατα µε το όνοµά τους;

«Φυσικά ναι! Πολλή λάσπη. Ενοχλούσα και το καταλάβαινα, αλλά δεν µπορούσα να κάνω αλλιώς. ∆εν ήθελα να κάνω αλλιώς. Ένιωθα αυτή την υποχρέωση που έλεγε ο Μπρεχτ. Με στοχοποίησαν, µε έβαλαν σε κόντρα µε τους Βορειοελλαδίτες, είπαν ότι έφαγα λεφτά µε µια ΜΚΟ... Ξέρεις, ο πόλεμος τα έχει αυτά. Από την άλλη, ο κόσµος, οι συµπατριώτες µου, ξέρει πού ζω, µε τι αµάξι κυκλοφορώ, τα ελάχιστά µου χρήµατα τα έχω εδώ. ∆εν ξεγελιέται µε λάσπη ο κόσµος! Τρως µερικές πιστολιές, συνέρχεσαι και ξαναβαράς».

∆εν κουράστηκες κάποια στιγµή, ώστε να πεις, θα κλείσω το στόµα, θα σωπάσω;

«Όχι, ούτε µια στιγµή κι ας µε συµβούλευαν άπαντες να το κάνω. Το θεώρησα λάθος. Αντίθετα, έδωσα µάχη, µίλησα µε ανθρώπους που µε βρίζανε, ιδιαίτερα µε την υπόθεση Ρωµανού, τους µετέπειθα. Ηταν µια επικίνδυνη στιγµή, «έφαγα» κανονική καταστολή, ακύρωναν κρατήσεις και τηλεφωνούσαν για βόµβα, αδειάζαµε το θέατρο, αλλά παρ’ όλα αυτά κλείσαµε νικηφόρα...»

Ένιωσες φόβο; Με το χέρι στην καρδιά απάντησέ µου...

«Όχι! Ασκήθηκα. Ακονίστηκα! Ένα βράδυ µόνο -επειδή ήταν η επίθεση ανεξέλεγκτη, φτιάχνανε προφίλ για µια νύχτα, ξερνάγανε χολή κι απειλές- επέµενε η αδερφή µου να πάρω σεκιούριτι. Πήρα κάποιον γνωστό µου και το ακύρωσα µετά. Είχα διάφορα περιστατικά. Πάντοτε σκέφτοµαι τους προκατόχους µου, τον Μίκη, τον Χατζιδάκι, τι τραβήξανε... Κρατάω πάντα τη φράση του Μάνου: «Ο επώνυµος οφείλει να διατυπώνει δηµόσια αυτό που ο ανώνυµος αδυνατεί». Ε, αυτό κάνω!».

Πηγή: Real