Δημητρίου: «Κατάθλιψη παθαίνουν όσοι έχουν χρόνο να την πάθουν»

«Δεν είμαι ίδιος, αλλά θέλω να πιστεύω ότι μεγαλώνω καλά. Γενικά ως άνθρωπος έχω ενέργεια και αίσθηση του χιούμορ που την έχω κληρονομήσει από την οικογένειά μου. Πάντα προσπαθώ να γελάω και να κάνω και τους φίλους μου να γελάνε. Ίσως αν σκεφτόμουν κάτι άλλο, πέρα από το να πω κάτι για να χαμογελάσει ο άνθρωπος που έχω απέναντί μου, να είχα βγάλει και περισσότερα χρήματα. Γενικά πάσχω από παλιμπαιδισμό. Δηλαδή όταν πήρα rollerblades στην κόρη μου, πήρα και σε μένα. Πριν από έξι μήνες ξεκίνησα μαθήματα κιθάρας, παίζω τένις... Επειδή έχω δει πολλά πράγματα στη ζωή μου να συμβαίνουν, επιμένω να χαμογελώ». Σε όλες τις δυσκολίες αντιδρά έτσι θετικά; «Δεν έχω κάποιο μοτίβο. Αλλωστε υπάρχουν λογής-λογής δυσκολίες. Μεγαλώνοντας έχω φέρει πολλές φορές τον εαυτό μου προ εκπλήξεως ως προς τον τρόπο που αντέδρασα. Ποτέ δεν περίμενα από τον εαυτό μου να είναι τόσο γκουρού και ψύχραιμος σε κάποιες καταστάσεις. Επιλέγω πια να μην είμαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό μου. Την υπερβολική αυτοκριτική τη βρίσκω λίγο νοσηρή. Πιστεύω ότι οδηγεί στη μεγαλύτερη νόσο της εποχής μας που είναι η κατάθλιψη. Αν και πιστεύω ότι κατάθλιψη παθαίνει ο κόσμος που έχει χρόνο να την πάθει. Τι εννοώ; Οταν τρέχεις για το μεροκάματο από το πρωί μέχρι το βράδυ και παλεύεις για να ζήσεις δεν έχεις χρόνο να το φιλοσοφήσεις. Μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν θέλω να είμαι απόλυτος» εξήγησε στο Πρώτο Θέμα.