«Η κόρη του Ρέμπραν» έρχεται στην μεγάλη οθόνη

Κωμική αλλά ταυτόχρονα και μυστηριώδης, η νέα ταινία του πολυβραβευμένου μας σκηνοθέτη, (17η στη σειρά), προσεγγίζει πάλι αγαπημένα θέματα του, όπως η φθορά των ανθρωπίνων σχέσεων, το μπλέξιμο του λογικού με το παράλογο… «Είναι για μένα μια ταινία ορόσημο. Μια ταινία που οι εικόνες της γεννούν νοήματα. Δεν είναι τα νοήματα που γέννησαν τις εικόνες.» Έτσι μιλά για την νέα του ταινία ο Νίκος Παναγιωτόπουλος και συμπληρώνει : «Είναι μια ταινία αστεία και μαζί μελαγχολική. Αυτός είναι ο λόγος που την αφιερώνω στους Max Brothers αλλά και στον Luis Bunuel και στον Τσέχωφ. Άλλη μια ταινία μου αταξινόμητη…»

Το τέλος μιας εποχής. Η μελαγχολία του τέλους μιας εποχής. Η αμηχανία μπροστά στο νέο που έρχεται. Ο φόβος του άγνωστου. Η κωμικότητα του πανικού. Η υπόθεση της σε παραπέμπει ταυτόχρονα , μέσα από την αναζήτηση ενός άγνωστου και πιθανώς ανύπαρκτου πίνακα, στην απόλυτη κωμωδία -καταλυτικό στοιχείο της διορατικής ματιάς του σκηνοθέτη- και σε ένα αδιόρατο μυστήριο. Στοιχεία του ιδιότυπου χιούμορ του Νίκου Παναγιωτόπουλου.

Όλη η ιστορία διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια μιας μεγαλοαστικής δεξίωσης, στους πολυτελείς εσωτερικούς χώρους και στους υπέροχους κήπους μιας εντυπωσιακής έπαυλης, όπου δίνει το παρόν η αφρόκρεμα της Αθηναϊκής κοινωνίας. Τα χιουμοριστικά στιγμιότυπα, διακοσμούν μια πλοκή σχεδόν αστυνομική αλλά εξ’ ίσου ξεκαρδιστική, αφού όλα γυρίζουν από την σοβαροφάνεια στη φάρσα, σε μια ταινία που σε τελευταία ανάλυση φωτογραφίζει παραμορφωτικά την ανεκδιήγητη πραγματικότητα που ζούμε, σε μια εποχή που τα όρια μεταξύ του πλαστού και του γνήσιου, είναι κάτι περισσότερο από δυσδιάκριτα. Την μουσική της ταινίας έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης