Ζωζώ Σαπουντζάκη: «Οι άντρες στη ζωή μου ήταν μετρημένοι. Αγάπησα, πόνεσα, χώρισα»

«Δεν είχα πολλούς άντρες στη ζωή μου. Ήμουν πολύ ρομαντική, πολύ συναισθηματική. Έπρεπε να γνωρίζω έναν άνθρωπο οχτώ και εννιά μήνες για να μου πιάσει το χέρι. Βγαίναμε έξω, πηγαίναμε για φαγητό, χορεύαμε, βλέπαμε τη θάλασσα, με γύριζε μετά σπίτι και λέγαμε καληνύχτα» τόνισε στο ΕΓΩ.

-Δηλαδή έχουν περάσει και εννέα μήνες μέχρι να κάνετε έρωτα με έναν άνθρωπο που ήσασταν μάξι;

«Ναι. Όχι ότι δεν ήμουν άνθρωπος ζεστός, αλλά ήθελα πρώτα να γνωρίσω τον άλλο, να δω αν είναι καλός, αν έχει προσωπικότητα, ενδιαφέρον. Το να είναι ένας άντρας μόνο ωραίος δεν λέει τίποτα. Το περιεχόμενο μετράει. Η ψυχή του, το τι νιώθει. Ήθελα να καταλάβω ότι είναι ερωτευμένος, ότι πραγματικά με αγαπά για να προχωρήσω. Η μάνα μου ήταν υπέρ του γάμου. Ήθελε να παντρευτώ για να μη μείνω στο θέατρο και από μικρή με πάντρεψε με ένα γιατρό στη Θεσσαλονίκη. Εγώ δεν καταλάβαινα. Ήμουν αγνή, άβγαλτη, τον πήρα και νόμιζα ότι θα μείνω εκεί. Χώρισα όμως γιατί δεν ήταν σωστός, με ζήλεψε χωρίς λόγο, δεν με πίστεψε. Θέλω να με πιστεύει ο άλλος γιατί είμαι ειλικρινής και τον κοιτάω στα μάτια Είμαι αληθινή. Αν δεν με πιστεύει, δεν τον θέλω. Μιλάω με την ψυχή μου. Οι άντρες στη ζωή μου ήταν μετρημένοι. Αγάπησα, πόνεσα, χώρισα.»

-Πώς ήσασταν στους χωρισμούς;

«Περνούσα δύσκολα. Πιστεύει ότι ένας άνθρωπος θα ήταν για όλη μου τη ζωή. Όταν δεν έβγαινε αληθινός, πονούσα.»