Στράτος Τζώρτζογλου: Η ζωή στην Αμερική με τον γιο του

-Έχεις μαζί σου και το γιο σου Αλκιβιάδη.
«Στην Αμερική ο κύριος λόγος που πήγα ήταν από τη μία ότι ο Αλκιβιάδης μπήκε στο πανεπιστήμιο δεν μπορούσα να αποχωριστώ το γιο μου, παρόλο που έχει μεγαλώσει και μπορεί να συντηρηθεί μόνος του. Περισσότερο ήταν δικιά μου ανάγκη να είμαι μαζί του, παρά η προστασία του Αλκιβιάδη. Από την άλλη, σκεφτόμουν πάντα να πήγαινα στην Αμερική, αυτό δεν με χαλάει από την καριέρα μου εδώ, γιατί θα κάνω πράγματα το χειμώνα στη Θεσσαλονίκη, θα κάνω το έργο «Καλιγούλας», του Καμί, για 20 παραστάσεις, στο θέατρο «Αριστοτέλειο» και θα το πάω περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Αρχίζω πρόβες σε λίγο στη Θεσσαλονίκη, σε σκηνοθεσία του Γρηγόρη Αποστολόπουλου. Δεν σταματάει κάτι εδώ, κάνω κι εδώ και στην Αμερική πράγματα, το ένα βοηθάει το άλλο» εξήγησε στο Λοιπόν

- Η μητέρα του, οι φίλοι του, η Ελλάδα, γενικότερα, δεν του λείπουν;
«Αν πήγαινε φαντάρος, δεν θα του λείπανε; Δεν νομίζω ότι οι δεσμοί με τη μάνα του έχουν χαλαρώσει, γιατί και η Μαρία έρχεται εκεί, και ο Αλκιβιάδης, τρεις μήνες το καλοκαίρι, είναι στην Ελλάδα. Το παιδί θέλει να είναι σε ένα έδαφος που να μπορεί να αναπνεύσει. Η κατάσταση στην Ελλάδα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ειδικά στο χώρο που ο Αλκιβιάδης θέλει να ακολουθήσει για δουλειά. Δεν υπάρχουν τα εχέγγυα που θα τον κάνουν να νιώσει σιγουριά. Είναι ό,τι καλύτερο εκεί. Τα επόμενα 3-4 χρόνια, αν κάνει master είναι 5,5 χρόνια, το καλύτερο πράγμα που έχει να κάνει είναι η Αμερική. Δεν αποχωρίστηκε όλη την οικογένεια, είμαι κι εγώ μαζί του.

-Η μητέρα και τ' αδέλφια σου τι λένε για σένα;
«Δεν χάνουμε επαφή, μιλάμε στα τηλέφωνα, στο skype. Ο μικρός μου αδελφος, ο Σπύρος, τώρα είναι 26 χρονών, δουλεύει στα καράβια και κάνει 6 μήνες να έρθει, ο πατέρας μου ήταν ναυτικός και υπήρχε εποχή που η μάνα μου είχε να τον δει 1,5 χρόνο. Όταν είχα καθίσει στη Θεσσαλονίκη 2 χρόνια, το ίδιο δεν ήταν; Κι εκεί δεν βλεπόμασταν. Τι διαφέρει η Αμερική από τη Θεσσαλονίκη;»