Μαρία Μπάρκουλη: «Μετά τον θάνατο του Ανδρέα νιώθω άδεια, κενή»

Πέρασαν σαράντα μέρες που έφυγε ο Ανδρέας από κοντά μας. Πώς νιώθεις;

«Άδεια. Κενή, κανένα συναίσθημα, για κανέναν άνθρωπο πλην του παιδιού μου και νιώθω πως αν κάποιος πει κάποια κουβέντα για τον Ανδρέα, μπορεί να φτάσω μέχρι τον φόνο. Είμαι σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση»

Να υπερασπιστείς την ψυχή του Ανδρέα σου;

«Ναι. Γιατί όπως φρόντιζα τόσα χρόνια για το σώμα του, ορκίστηκα, πάνω από τον τάφο, ότι θα φροντίσω και την ψυχή του.

Τον έχουν πειράξει; Γιατί το λες έτσι;

«Γιατί λένε διάφορα. Ακούω κατά καιρούς διάφορα. Μου ήρθαν καταγγελίες με μηνύματα στο facebook ότι κάποιοι μαζεύανε λεφτά για την οικογένεια και τα λοιπά. Δεν φτάσαμε ποτέ σε αυτό το σημείο, όσο δύσκολα κι αν περάσαμε και δεν θα το κάνουμε ούτε τώρα. Δεν θα ντρεπόμουν αν ήθελα κάτι να ζητήσω να το ζητούσα μόνη μου. Δεν ζητήσαμε τίποτα από τον κόσμο και το ίδιο ισχύει και τώρα. Τι θα κάνω εγώ με το παιδί μου, γιατί κάποιος το σχολίασε λέγοντας «Τώρα πώς θα ζήσεις που πέθανε ο άντρας σου;».

Πιστεύουνε πως ζούσες με τα πολλά χρήματα του Ανδρέα;

«Ακριβώς. Μια σύνταξη είχε. Και βοηθούσε η μάνα μου, η οποία επίσης έχει μια σύνταξη. Βοηθούσε και όσο ζούσε ο Ανδρέας και τώρα. Αυτό που μπορεί. Το τι θα κάνω από δω και πέρα, δεν αφορά κανέναν. Όπως δεν τους αφορούσε και πριν. Μόνο αυτός που με ταΐζει, έχει δικαίωμα να μιλήσει. Κι αυτός που με ταΐζει αυτή τη στιγμή, είναι η μάνα μου»

Τόλμησες να πας, εντός εισαγωγικών πάντα πως χαταχράστηκες την σύνταξη τον Ανδρέα για να τελειώσεις τον τάφο του.

«Είναι αλήθεια πως σ’ αυτό ήμουν πάρα πολύ επιθετική με το Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ δεν έπρεπε, αλλά ξέρεις πως οι ψυχές δεν περιμένουν, κι εμείς οι Ορθόδοξοι σκεπάζουμε τον τάφο πριν τα Σαράντα. Άλλοι μπορεί να τον σκεπάζουν στο εξάμηνο. Δεν μπορώ να ξέρω τις πεποιθήσεις του καθενός. Έπρεπε λοιπόν να βιαστώ. Γιατί τον είδα στον ύπνο μου και μου είπε «Γιατί Μαρία όλοι έχουν κρεβάτι κι όχι εγώ;» Τόσα χρόνια η επιθυμία του Ανδρέα ήταν για μένα διαταγή. Με όποιο κόστος. Αυτό λοιπόν έκανα και τώρα. Πήγα στο μηχάνημα, πήρα την τελευταία του σύνταξη, την οποία δεν έπρεπε να αγγίξω, κι έφτιαξα τον τάφο του. Όσο για το Υπουργείο Πολιτισμού, με πήρε ο ίδιος ο Υπουργός και μου εξήγησε πως επειδή είχαν γίνει πολλές ατασθαλίες στο παρελθόν, τώρα, για να βγει έστω και ένα ευρώ, χρειάζεται γραφειοκρατία και πολλές διαδικασίες. Σ' αυτό επενέβη η Άννα Φόνσου που ξέρει πάρα πολύ καλά την κατάσταση και μου είπε «Θα σου δώσω εγώ αυτά τα χρήματα και θα τα πάρω μετά από το Υπουργείο Πολιτισμού.. Αυτό έγινε, ζητώ συγγνώμη από τον Υπουργό, αλλά πρέπει να καταλάβει και την δική μου θέση και το πόσο έπρεπε να βιαστώ για να τα κάνω όλα αυτά»

Η Άννα Φόνσου εκτός από κουμπάρα είναι και φίλη σου, χρόνια τώρα...

«Φίλη μας. Και του Ανδρέα. Έχει βαφτίσει το παιδί μου. Πάντα ήταν κοντά όπως και τώρα. Μου είπε «Μαρία, κι αν έφυγε ο Ανδρέας, αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Το σπίτι του ηθοποιού θα είναι πάντα δίπλα σου.»

Έχεις σκεφτεί να ξαναπάς στο σπίτι του ηθοποιού;

«Δεν μπορώ να πάω, γιατί ξέρεις ότι ο Νίκος χρειάζεται ιδιαίτερη διατροφή. Μας είπε όμως η Άννα πως έχει ένα σπίτι στην Καυτατζόγλου. Έχει βάλει τρεις δικηγόρους για να αδειάσει αυτή τα πράγματα της κι ελπίζουμε πως μέσα στον Οκτώβρη να μπορέσουμε να πάμε για να μείνουμε εκεί. Όλοι άλλαξαν μόλις «έφυγε» ο Ανδρέας. Όλοι, εκτός από την Άννα»

Γιατί να σε διαχειριστούν τώρα που «έφυγε» ο Ανδρέας;

«Τι να σου πω; Δεν ξέρω. Ίσως να περιμένανε τη στιγμή για να με χτυπήσουν; Να με εκδικηθούν; Εμένα, για να μην πω άσχημη κουβέντα και μπινελίκι και σου χαλάσω την συνέντευξη, δεν μ' ενδιαφέρει και δεν με αφορά. Όσο για εκείνον όμως, μη τολμήσουν ποτέ και πουν γι' αυτόν τον άνθρωπο. Ο δικός μου ο άντρας ήταν άγγελος. Ξέρεις τι μου είπε ο παπάς όταν συζητούσαμε για την ζωή του Ανδρέα; ‘’Μακάριοι οι ελεήμονες Μαρία Γι' αυτό και έφυγε μια από τις μεγαλύτερες μέρες της Χριστιανοσύνης. Ανήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που άγγελοι συνοδεύουν τις ψυχές’’» είπε στο Χάι.