Η Μαίρη Καλδάρα μιλάει για τον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη παππού της

«Σαφώς και θυμάμαι τον παππού μου. Ήταν κατασταλαγμένος άνθρωπος, έγραφε νότες όπου στεκόταν κι όπου βρισκόταν, πολύ συχνά σε πακέτα από τσιγάρα, και έλεγε συνεχώς ατάκες. Ήταν τόσο στιβαρό το παρουσιαστικό του, με τα βαριά κοκάλινα γυαλιά που φορούσε πάντα, και έλεγε τέτοιες σοφίες ώστε οι φίλοι του τον αποκαλούσαν ‘’προφέσορα"» είπε στο Πρώτο Θέμα για τον παππού της και συνέχισε: «Οι άνθρωποι πού συνθέτουν μουσική είναι τρυφεροί, ευαίσθητοι, αλλά και λίγο χαμένοι στον κόσμο τους. Μπορεί να είναι μαζί σου, αλλά κατ' ουσίαν να μην είναι. Το μυαλό τους τρέχει συνεχώς σε μελωδίες. Είναι σαν να ζουν διαρκώς σε άλλη στρατόσφαιρα. Όταν το αποδεχτεί αυτό, η συνύπαρξη είναι αρμονική, καθώς έχεις να μάθεις πολλά από τέτοια, άτομα»

Όταν ο Απόστολος Καλδάρας έχασε την κόρη του από λευχαιμία άλλαξε η ζωή του, αλλά και η εξέλιξη της καριέρας του: «Τότε πήρε την απόφαση να μετακομίσει στους Θρακομακεδόνες και να αποσυρθεί από τις μεγάλες πίστες. Ο πόνος ήταν ερέθισμα για μια σειρά από ωραία τραγούδια. Έκτοτε η οικογένεια δέθηκε περισσότερο. Ο παππούς με πήγαινε στο λούνα παρκ, αλλά τρελαινόταν όποτε του ζητούσα να κάνω συγκρουόμενα. Ήταν ένας φιλήσυχος άνθρωπος που δεν του άρεσαν η φασαρία, οι φωνές και οι συγκρούσεις. Οπότε στα συγκρουόμενα με χτυπούσε κάποιο άλλο αυτοκίνητο, έμπαινε στη μέση λες και είχε γίνει καβγάς. Του φαινόταν περίεργο ένα παιχνίδι όπου ο ένας έπαιρνε φόρα και χτυπούσε με το αυτοκίνητο κάποιον άλλον»

Τέλος, η Μαίρη Καλδάρα ακολούθησε τα μουσικά μονοπάτια του παππού της από άλλο πόστο, αφού διοργανώνει συναυλίες νέων έντεχνων καλλιτεχνών.