Ανέστης Βλάχος: «Τα βάσανα μου άρχισαν από μικρό παιδί. Γνώρισα πολλές πείνες»

«Έχω κάνει πολλά. Βλέπω τα χρόνια που πέρασαν, όμως η ζωή δεν μου φέρθηκε καλά. Κατ' αρχάς, οι ατυχίες της ζωής μου ξεκίνησαν σχεδόν από τότε που γεννήθηκα. Κατάγομαι από μια πάρα πολύ φτωχή οικογένεια. Δεν υπήρχε ούτε ψωμί να φάμε. Ο πατέρας μου πήγε στον ελληνοαλβανικό πόλεμο του '4θ, όπου και σκοτώθηκε. Έτσι σε ηλικία 6 ετών, εγώ ορφάνεψα», λέει συγκινημένος στην εφημερίδα Freddo και συνεχίζει:

«Τα βάσανα μου άρχισαν από μικρό παιδί. Γνώρισα πολλές πείνες. Στην Προσοτσάνη Δράμας που μεγάλωσα, πήγαινα από χωριό σε χωριό ξυπόλυτος και ζητιάνευα για να ζήσω. Δεν είχα κανέναν άλλον να με θρέψει. Όταν απελευθερώθηκε η Ελλάδα, για 4 χρόνια μπήκα στο ορφανοτροφείο Δράμας για να μπορέσω να ζήσω. Εκεί στη Δράμα έκανα πολλές δουλειές, αν και δεν ήξερα τίποτα. Σε όλες τις δουλειές που μου πρότειναν έλεγα 'ξέρω να την κάνω’ και ας μην ήξερα τίποτα. Τις έκανα όλες για να έχω το βράδυ ένα καρβέλι ψωμί για να φάω και να ζήσω. Το 1952 πήρα την απόφαση, πήρα τη μάνα μου και κατεβήκαμε στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή».