Γιώργος Χρυσοστόμου: «Δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν»

Φαίνεται, όμως, πως στην παρούσα φάση της καριέρας του ξεπέρασε κάθε όριο. Όχι μόνο γιατί καταφέρνει να μοιράζει δεξιοτεχνικά τον επαγγελματικό του χρόνο ανάμεσα στο Εθνικό (όπου ερμηνεύει τον Δούκα Ορσίνο της σαιξπηρικής «Δωδέκατης νύχτας» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά), στα τηλεοπτικά γυρίσματα της «Μουρμούρας» και στις επετειακές παραστάσεις των Άγαμων Θυτών στο «Passport-Κεραμεικός». Αλλά και γιατί στο παρασκήνιο περιμένει πώς και πώς την ώρα που θα υποδυθεί άλλους 15 ρόλους (χώρια η συν-σκηνοθεσία) σε ένα και μόνο έργο (!): στην ξεκαρδιστική, μαύρη κωμωδία της Μαρί Τζόουνς «Πέτρες στις τσέπες του», που ξεκινά στις 19 Ιανουαρίου, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Ένα two-man show (συμπρωταγωνιστής ο Μάκης Παπαδημητρίου), με ήρωες δύο φουκαράδες Ιρλανδούς κομπάρσους, που θέλουν να δανειστούν λίγη από τη λάμψη των σταρ του Χόλιγουντ.

Οι «Πέτρες» είχαν πρωτοανέβει το 2003 από τους Λιγνάδη-Μαρκουλάκη. Η επιτυχία εκείνης της παράστασης πόσο έχει επηρεάσει τη δική σας δουλειά;

Παρότι δεν την είχα δει γιατί τότε ήμουν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, έχω πείσει τον εαυτό μου και τους γύρω μου για το αντίθετο! Εχω ακούσει τα πάντα γι’ αυτή, την έχουν ερμηνεύσει όλη μπροστά μου, όμως αυτό δεν με επηρέασε. Πρώτον, επειδή στη δική μας «googloελληνική» μετάφραση και προσαρμογή ανακαλύψαμε, μεταξύ άλλων, και πράγματα που λόγω συναισθηματικού φόρτου μπήκαν στην άκρη σε εκείνη την παράσταση, όμως σε μας έδωσαν τροφή για περισσότερο μαύρο χιούμορ. Κι ύστερα, επειδή υπάρχει ο κόσμος που σήμερα βλέπει θέατρο, αλλά τότε ούτε καν περπατούσε. Δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν. Δεν δουλεύουμε με άγχος, αλλά με σεβασμό προς τον «πελάτη».

Ποιο είναι το στοίχημα της ερμηνείας σου αλλά και του σκηνοθετικού σου ντεμπούτου;

Δεν θα το αποκαλέσω στοίχημα. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να πούμε πολύ καλά μια ιστορία, ένα θεατρικό ανέκδοτο που κρατάει δυο ολόκληρες ώρες. Οι ετερόκλητοι ρόλοι του είναι πιο γοητευτικοί για μένα από το σκηνοθετικό ντεμπούτο, που, μεταξύ μας, δεν υφίσταται. Λειτουργούμε ομαδικά χρησιμοποιώντας υλικά από το θέατρο, το σινεμά, τη μουσική. Για την ακρίβεια, καθένας από μας είναι ταυτόχρονα προϊστάμενος και υφιστάμενος μιας δουλειάς: για παράδειγμα, εγώ ασχολούμαι και με τη μουσική επιμέλεια της παράστασης, «σκηνοθετώντας» την υπεύθυνη γι’ αυτή, Φωτεινή Γαλάνη.

Πηγή: real