Νίκος Ξυδάκης: «Ενα ρέκβιεμ είναι για μια κοινωνία μεγάλο όπλο»

«Με το μελαγχολικό χαρακτηριστικό δεν έχω καμιά ανησυχία, όταν του έχει αφιερώσει τόσα και τόσα ο Αριστοτέλης», έχει διευκρινίσει. «Αλλά με ενοχλεί η εύκολη κατηγοριοποίηση. Αλλωστε, ακόμα και στον Καρυωτάκη βρίσκω κάτι θετικό: ο αυτοκτονικός ποιητής κατορθώνει να εκφράσει αυτά του τα συναισθήματα, να τους δώσει μια μορφή, και αυτό λειτουργεί λυτρωτικά, σχεδόν χαρμόσυνα, όσο αντιφατικό και αν φαίνεται».

Σε αυτή τη συναυλία θα παίξει και ένα τραγούδι που, όπως λέει, φοβόταν μέχρι τώρα να παρουσιάσει. «Το έγραψα πάνω στο ποίημα "Εις φίλο ψυχορραγούντα", με το οποίο ο Σολωμός περιγράφει τις τελευταίες στιγμές ενός φίλου του. Το συνδέω, μάλιστα, με ένα άλλο ποίημα του, ερωτικό, που έχει μελοποιήσει και ο Μάνος Χατζιδάκις στον "Μεγάλο Ερωτικά". Μοιάζει οξύμωρο, αλλά είναι οι δύο όψεις της ζωής: ο έρωτας και ο θάνατος μαζί. Εμένα μ' ενδιαφέρουν και τα συναισθήματα που απωθούμε», τονίζει στην εφημερίδα Επένδυση.

«Είναι σημαντικό για μια κοινωνία να διαθέτει στο οπλοστάσιο της ζωντανό όλο το εύρος των συγκινήσεων της. Ενα ρέκβιεμ είναι για μια κοινωνία μεγάλο όπλο. Δεν χρειαζόμαστε μόνο πανηγύρια. Άκουγα στις γαλλικές εκλογές που έβαζαν συνέχεια τον "Ύμνο της Χαράς" του Μπετόβεν και έλεγα μήπως, άραγε, ήταν ατάλαντος, συνθέτοντας όλον αυτόν τον απίστευτο θρήνο που υπάρχει στην Ενάτη και μόνο στα τελευταία λεπτά κατάφερε να βρει το ταλέντο του; Θέλω να πω, η εποχή μας είναι σαν να μας επιβάλλει να αποκόπτουμε ένα κομμάτι του εαυτού, μας, χωρίς το οποίο δεν υπάρχει ούτε το αντίθετο του. Είναι ένα κομμάτι που στη συναυλία αυτή επικαλούμαι. Με στίχους, σημειώματα, ποιήματα και ανέκδοτα τραγούδια, που συνθέτουν μια μικρή νυκτερινή ιστορία, σαν επίκληση, προσευχή, εξομολόγηση σε καιρούς απωλειών».