Λευτέρης Πανταζής: «Νιώθω σαν να συνεχίζω στο σώμα κάποιου άλλου ο οποίος άφησε ένα έργο ατελεί

Ο Λευτέρης Πανταζής το φετινό καλοκαίρι αποφάσισε να δουλέψει σε νυχτερινό μαγαζί.

 «Μετά από 20 χρόνια συνεργάζομαι ξανά με το νυχτερινό κέντρο «Poseidonio». Συγκινήθηκα και την πρώτη βραδιά που βγήκα στην πίστα έτρεμα σαν το ψάρι, δεν μου έχει ξανατύχει αυτό. Ενώ δεν πίνω, το πρώτο βράδυ ήπια ένα ουίσκι σαν να ήταν νερό, ούτε το κατάλαβα. Συνήλθα μετά από ένα τέταρτο, αλλά μέχρι να περάσει μου έφυγε η ψυχή. Κάθε φορά που ξεκινάω μια. δισκογραφία ή σ' ένα μαγαζί, νομίζω ότι εκείνη την ώρα αρχίζω,   αγχώνομαι, πρήζομαι...Νιώθω «τι γεννήθηκα να   τραγουδάω, νιώθω" σα να  συνεχίζω στο  σώμα  κάποιου  άλλου ο οποίος άφησε ένα έργο  ατελείωτο,  κι  εγώ μπήκα να το συνεχίσω, να το ολοκληρώσω και κάποια στιγμή που θα φύγω, θα μπει κάποιος άλλος να το τελειώσει» τόνισε στο Λοιπόν.

 -Έχεις σκεφτεί ποιος μπορεί να είναι ο άλλος;

 «Οχι δεν το έχω σκεφτεί, δεν τον έχω βρει ακόμα. Υπάρχουν μερικά παιδιά που φέρνουν στον τρόπο σκέψης.  Πάντα πρόσεχα από την ώρα που ξεκίνησα. Έχω δουλέψει κοντά σε μεγάλους δάσκαλους όπως: Τσαουσάκης, Ρεπάνης, Πάνος Γαβαλάς, Ρία Κούρτη, Μαίρη Λίντα...αυτοί ήταν οι σχολές και τα ακούσματα. Πάντα έβλεπα αυτούς τους καλλιτέχνες κι έλεγα: «Αυτοί είναι πετυχημένοι καλλιτέχνες, αυτό που κάνουν μπορώ να το κάνω κι εγώ και καλύτερα». Περίμενα να μου δοθεί η ευκαιρία, πίστευα σε μένα. Δεν ήθελα να βγάλω προς τα έξω τίποτα στη τύχη, για να εκτεθώ. Καινούργια παιδιά έγιναν γνωστά από μένα. Έκανα τραγούδια αγγλικά, γαλλικά, ποντιακά, ρώσικα, αλβανικά, έχω τραγουδήσει πολλές γλώσσες χωρίς να τις ξέρω, έκανα τα πάντα, δεν έμενα ποτέ στάσιμος»