Όλια Λαζαρίδου: «Το αναρχικό για μένα σημαίνει ελευθερία»

Η ηθοποιός μιλώντας στο Βήμα, μοιράζεται τις σκέψεις της για το προσωπικό θέατρο που φτιάχνει, για την πριγκιπική αναρχία που την εκφράζει και για τα σημαντικά «ναι» που την καθόρισαν.

«Στα όνειρά μας χωράνε ακόμη όλα, ευτυχώς. Διότι στην έξω ζωή, στην οποία ζούμε, έχω την ασφυκτική αίσθηση ότι δεν χωράει τίποτα. Σε αυτά που φτιάχνω προσπαθώ να χωράνε όλα. Μου αρέσει το πριγκιπικο-αναρχικό στυλ. Αυτό είναι το στίγμα μου, αναρχικό και πριγκιπικό. Κάτι που νομίζω ότι έχει και ο Αγγελος, μια πριγκιπική αναρχία», λέει και συνεχίζει:

«Ευτυχώς, αισθάνομαι παράταιρη στην εποχή μας αλλά όχι αγείωτη. Πάντα ήταν λίγοι οι άνθρωποι με τους οποίους αισθανόμουν συμμαχία και συνενοχή. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν αγαπώ και τιμώ και τους άλλους με τους οποίους είμαστε διαφορετικοί. Υπάρχουν πάντα κι εκείνοι που μας ενοχλούν, αλλά πιστεύω ότι μεγαλώνοντας πρέπει να μάθουμε πώς να μας ενοχλούν λιγότερο - και να αγαπάμε περισσότερο. Εγώ εστιάζω σε αυτό, με εσωτερική άσκηση, προσπαθώντας να ανοίξουμε όλο και μεγαλύτερο χώρο μέσα μας. Με κατανόηση...», συμπληρώνει και καταλήγει: «Πρόσφατα με πήρε σε ακατάλληλη ώρα κάποιος από εταιρεία κινητής τηλεφωνίας και ήμουν ιδιαίτερα αλαζονική και ενοχλημένη μαζί του. Αμέσως μετά ήρθε η συνειδητοποίηση ότι μπορεί ο νεαρός να είναι ένας από τους πολλούς που πληρώνονται λίγα για μια δουλειά που δεν τους αρέσει, ενώ εγώ ανήκω στους τυχερούς που κάνω μια δουλειά που μου αρέσει τόσο πολύ, είμαι προνομιούχα.

Είναι ένας διχασμός που σε δοκιμάζει και σε μαθαίνει. Στο δίπολο οργής και κατανόησης καλούμαστε να εξανθρωπιστούμε στις μέρες μας. Μου αρέσει να πίνω το ουίσκι μου σε ένα κρυστάλλινο ποτήρι μαζί με τους φίλους μου αλλά δεν θέλω να είναι μόνο αυτό η ζωή μου. Μου αρέσει σαν αεράκι να περνάω από εκεί, και μετά να πηγαίνω στα δικά μου, διαφορετικά μέρη. Το αναρχικό για μένα σημαίνει ελευθερία. Ενα πηγαινέλα χωρίς τα σχήματα να μου φοριούνται καπέλο. Να μπορώ να μπαίνω και να βγαίνω στα σχήματα χωρίς να ταυτίζομαι με κανένα. Εχω αυτή την επιθυμία, να μη με φυλακίζει κανένα σχήμα. Αυτή είναι η ανάγκη της φύσης μου, είναι ο αγώνας της ζωής μου, τον οποίο δίνω καθημερινά. Με τα "όχι" του και τα "ναι", με τις επιλογές του», λέει.