Μαρίζα Ρίζου: «Δεν μπορώ τη μιζέρια. Δεν την ανέχομαι»

σημειώνει στη συνέντευξή της ότι «στη ζωή μου τα θέλω όλα στο φως. Θέλω φως. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για να μιζεριάσω και να δυσανασχετήσω, αλλά δεν το κάνω. Δεν μπορώ τη μιζέρια. Δεν την ανέχομαι. Το θέμα είναι να πεις μια ωραία κουβέντα στον άλλο, να βρεις το ωραίο στη ζωή. "Δεν θα κάτσουμε να σκάσουμε κιόλας" που έλεγε ο μπαμπάς μου. Υπάρχει μια καθημερινή πάλη στη ζωή. Απλώς πολλές φορές ξεχνιόμαστε και παραιτούμαστε. Και η τάση μας είναι να πάμε στην γκρίνια. Είναι η πρώτη τάση του ανθρώπου. Αλλά εγώ λέω όχι στην γκρίνια και τη μιζέρια. Να χαμογελάμε. Εχεις σκεφτείς πόσο… σοκαριστικά όμορφο είναι να χαμογελάσεις σε κάποιον στον δρόμο; Το κάνω και τους βλέπω να σοκάρονται…», λέει στο Βήμα.

Μήπως όμως αυτή η στάση ζωής μπορεί να είναι έως και παρεξηγήσιμη, ιδιαιτέρως στις ημέρες μας; «Τι σημαίνει όμως όλο αυτό που κάνω, ότι είμαι κάποιο χαζοχαρούμενο; Εγώ δεν έχω λόγους να φρικάρω; Δεν το αφήνω όμως. Δεν θα με νικήσει», καταλήγει.