Ο Βελής, ο Καζαντζίδης, η εξαφάνιση και οι σκέψεις για αυτοκτονία

Αποκαλύπτει ότι ενώ έκανε καριέρα και χρήματα από το τραγούδι, επέλεξε ν' αποτραβηχτεί, αφού δεν συμφωνούσε με το σύστημα, ενώ ο αείμνηστος Στέλιος Καζντζίδης τον είχε για διάδοχο του.

Ο Λεωνίδας Βελής δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στην σύζυγο του, την οποία λάτρευε και μετά τον θάνατό της είχε σκεφτεί ν' αυτοκτονήσει.

Εγώ πιτσιρικάς σας θυμάμαι να κάνετε θραύση ως ο νέος Καζαντζίδης...

«Είναι ευλογία να ακούς από τον μεγαλύτερο τραγουδιστή της Ελλάδας τόσο κολακευτικά λόγια όσα άκουσα εγώ από τον Στέλιο. Ήταν ο πιο απλός άνθρωπος, δίκαιος και γενικά φίλος. Ήταν ο συγγενής στον οποίο μπορούσες να στηριχτείς. Έζησα πολλές και όμορφες στιγμές μαζί του»

Θυμάστε ποια ήταν τα τελευταία λόγια που σας είπε ως συμβουλή;

«Φυσικά! «Το λαϊκό τραγούδι έχει τελειώσει, Λεωνίδα. Πάρ’ το χαμπάρι. Θα έρθουν χρόνια πολύ δύσκολα και για σένα και για όλους τους άλλους. Εγώ δεν θα είμαι στη ζωή, όμως θα σας βλέπω από ψηλά» μου είχε πει. Τώρα βλέπω πόσο μπροστά ήταν!»

Είχατε διαγράψει μια τεράστια καριέρα. Γιατί «εξαφανιστήκατε»;

«Η αλήθεια είναι ότι δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ στο 100% με όσα συνέβαιναν πάνω στην πίστα εκείνη την εποχή. Ο κόσμος από το δεύτερο τραγούδι που έλεγα άρχιζε και χόρευε, κάτι που εγώ δεν το ήθελα, με ενοχλούσε. Το συζητούσα κάθε βράδυ με τους επιχειρηματίες. Ήθελα ο κόσμος να ακούει κιόλας κι αυτό δεν γινόταν. Και αν συμβιβάστηκα κατά κάποιον τρόπο, το έκανα γιατί τραγούδησα πολλά χρόνια στην Αμερική. Εκεί άλλωστε έγινα τραγουδιστής, στο Σικάγο.»

Μήπως επηρεαστήκατε και από το ίνδαλμά σας, τον Καζαντζίδη, που τα παράτησε πολύ νωρίς;

«Ο Στέλιος δεν μπόρεσε να συμβιβαστεί με το νέο είδος διασκέδασης που πλάσαραν τότε, όπως ήταν τα σπασίματα, οι τραγουδίστριες να σηκώνονται να τραγουδούν και να κουνιούνται και τέτοια. Στενοχωριόταν ο Στέλιος και μου το είχε πει αρκετές φορές. Έτσι, βρήκε την αφορμή με ένα σπάσιμο κι έδωσε τέλος στην καριέρα του στα μαγαζιά»

Αποκτήσατε χρήματα από το τραγούδι;

«Εγώ κατάφερα να κάνω τεράστιες αποταμιεύσεις από τη δουλειά μου στην Αμερική και την Ελλάδα, και να τα επενδύσω κατάλληλα. Δεν τα έφαγα ούτε στον τζόγο ούτε αλλού. Απλώς τα επένδυσα για να τα έχω για τις δύσκολες εποχές. Και τα κατάφερα»

Πριν από λίγα χρόνια είχατε αποκαλύψει ότι σκεφτήκατε να αυτοκτονήσετε μετά τον χαμό της συζύγου σας...

«Ναι. Είχε θολώσει το μυαλό μου. Σκέφτηκα να την ακολουθήσω. Με τη Νικολέττα γύρισα όλη την υφήλιο. Δεν κάναμε παιδιά και για εκείνη ήμουν μαζί σύζυγος και παιδί της. Απίστευτη αγάπη. Μοναδική. Μιλάω για εκείνη και κλαίω. Δεν μπορώ να την ξεπεράσω παρότι έχουν περάσει εννιά χρόνια. Όμως δεν μου το επέτρεπε η θρησκεία μου, η συνείδησή μου να κάνω κάτι κακό στον εαυτό μου και να φύγω από τη ζωή. Έπρεπε να σταθώ στα πόδια μου. Αλώστε από τότε που έφυγε εκείνη δεν ξαναμπήκε άλλη γυναίκα σπίτι μου. Δεν ξανάφτιαξα τη ζωή μου... Δεν θα την προδώσω ποτέ»

Νιώθετε αυτό που λέμε «η μοναξιά του καλλιτέχνη»;

«Πολλές φορές. Όταν σβήσουν τα φώτα της πίστας και κατέβεις από αυτήν, τα πάντα αλλάζουν. Είναι πολύ σκληρό για κάποιες ώρες να είσαι «ίνδαλμα», να νιώθεις αυτό που λένε «θεός», με χειροκροτήματα και «μπράβο», και μετά, όταν σβήσουν οι προβολείς, να έρχεσαι αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, με τη μοναξιά. Σκληρό συναίσθημα» είπε στην espresso.