Χριστόφορος Παπακαλιάτης: Αυτή είναι η πιο αναπάντεχη πηγή έμπνευσης

–Τι ακριβώς δουλεύεις τώρα;
Είμαι στο τέλος του νέου μου σεναρίου. Στην τελευταία πράξη. Δεν το έχω βαφτίσει ακόμα ή, για να είμαι ειλικρινής, το έχω αλλά είναι λίγο νωρίς να το ανακοινώσω.

–Ποια είναι η διαδικασία που οδηγεί στη γέννηση ενός σεναρίου;

Για τον καθένα φαντάζομαι είναι μάλλον διαφορετική. Ακόμα και για μένα ο τρόπος που γράφω τώρα είναι διαφορετικός από όταν ήμουν πιο νέος. Όλα έχουν να κάνουν με το τι θες να πεις και σε τι κατάσταση είσαι την εκάστοτε εποχή. Τώρα πια, γράφω πολύ πιο αργά. Το ίδιο επίπονα, βέβαια. Δεν αντέχομαι όταν γράφω. Όλα περιφέρονται γύρω από αυτό.

Ποια υπήρξε η πιο αναπάντεχη πηγή έμπνευσης; Ο Χριστόφορος στο περιοδικό Γυναίκα τόνισε: «Δεν είναι μία, είναι πάρα πολλές. Γενικότερα, η μουσική ήταν και παραμένει η βασικότερη πηγή έμπνευσης. Μία που μου έρχεται πολύ γρήγορα στο μυαλό είναι το βράδυ που ήμουν στη Δήμητρα Γαλάνη, στο μαγαζί, στο τραπέζι με φίλους. Ήμουν πολύ χάλια, χωρισμένος, δυο μέρες ακριβώς πριν μπω φαντάρος. Θυμάμαι τη Δήμητρα να τραγουδάει το Δυο μέρες μόνο και τότε ξαφνικά μου ήρθε η ιδέα για το σενάριο του ομότιτλου σίριαλ. Στο πρώτο επεισόδιο, οι ήρωες γνωρίζονταν στο μαγαζί όπου τραγουδούσε η Γαλάνη και είχαν μόνο δυο μέρες, γιατί αυτός έμπαινε φαντάρος. Ήταν σχεδόν όλο αληθινό. Κάπως έτσι λειτουργούσα πάντα. Από δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να βίωνα και που μετά τις ξόρκιζα, μια στεναχώρια που τη μετουσίωνα στο χαρτί. Ή από πράγματα που ήθελα να πω αλλά φοβόμουν. Ήταν ένας δικός μου παιδικός τρόπος να απαντάω και να επιβιώνω, μέσα από τις ιστορίες και τις ατμόσφαιρες που έφτιαχνα. Πλέον, βέβαια, αυτό έχει αλλάξει αρκετά. Έχουν αλλάξει οι πηγές έμπνευσης. Και να σου πω την αλήθεια, μου αρέσει περισσότερο τώρα. Θέτω πια ερωτήματα σ’ εμένα και κατά προέκταση στο σενάριο.»!