Τάκης Βαμβακίδης: Ο γάμος που δεν έκανε και ο θάνατος του πατέρα του που τον στιγμάτισε
Ο Τάκης Βαμβακίδης είναι δεμένος με την οικογένειά του και τα μέλη της έχουν πολύ σημαντικό ρόλο στην ζωή του.
«Η Φανούλα, η γυναίκα που ζω μαζί της χωρίς να την έχω παντρευτεί, με κράτησε όρθιο και η κόρη μου, η Αρχοντιά, που είναι τώρα 15 χρονών και αγαπάει πολύ το χορό, μου έδωσε την αθανασία. Η κόρη μου με έκανε αθάνατο και η Φάνη με κράτησε όρθιο» τόνισε στο Λοιπόν.
-Δεν έχει περάσει από το μυαλό σου ο γάμος, μετά από τόσα χρόνια συμβίωσης;
«Αφού καλύτερα είμαι έτσι; Γιατί να παντρευτώ;»
-Είσαι όμως της πατρίδας, της Θρησκείας και της οικογένειας.
«Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο μεγαλύτερος κομουνιστής, ο μεγαλύτερος αναρχικός, ο μεγαλύτερος ανθρωπιστής, γι' αυτό και τον σταύρωσαν. Κινδύνευαν από τον Ιησού Χριστό, όπως και μετέπειτα από όλους σαν τον Ιησού Χριστό, που ήθελαν να αλλάξουν την ανθρωπότητα και τους δολοφόνησαν.»
-Πότε ήρθε η δική σου «σταύρωση»;
«Όταν μου τηλεφώνησαν ότι ο πατέρας μου έπεσε με το αγροτικό αυτοκίνητο που οδηγούσε, ενώ πήγαινε για θεατρική περιοδεία, με βοηθούσε με τα σκηνικά.»
-Τι συνέβη ακριβών;
«Μου τηλεφώνησαν και μου είπαν: «Ο μπαμπάς είχε ένα ατύχημα», ρώτησα αν τραυματίστηκε και μου απάντησαν: «Όχι, κάτι χειρότερο»! Αυτή ήταν η «σταύρωση» μου.»
-Μετέφερε δικά σου σκηνικά στην περιοδεία για να σε βοηθήσει;
«Ναι, του άρεσε να τρέχει μαζί μου στις περιοδείες... τον λάτρευα και τον λατρεύω... Μετά το θάνατο τη μητέρας μου νόμιζα ότι δεν είχε νόημα η ζωή μου. Έτσι ένιωθα μετά τη «φυγή» των γονιών μου. Είμαστε 4 αδέλφια, τα οποία με εμψύχωσαν, μου έδειξαν το δρόμο της υπομονής - και μετά η κόρη μου. Αυτή ήταν η πιο δύσκολη στιγμή ζωής για μένα και όχι τα επαγγελματικά, που έχασα ένα σίριαλ, πήρα ένα στεγαστικό δάνειο... Αυτά είναι παιχνιδάκια πινγκ-πονγκ. Ο μπαμπάς μου «έφυγε» την ώρα που κουβαλούσε τα δικά μου σκηνικά και κοστούμια, αυτός ήταν ο Γολγοθάς μου, αυτό είναι το μεγάλο μου φορτίο, που δεν πρόλαβα να του πω «Ευχαριστώ», αυτή τη λέξη...»
- Μοιάζεις να μην έχεις ξεπεράσει το του πατέρα σου μετά από τόσα χρόνια...
«Ναι, δεν το έχω ξεπεράσει, γιατί δεν του είπα αυτή τη λέξη. Τον βλέπω συνέχεια στον ύπνο μου. Δεν του είπα «Ευχαριστώ», αλλά κάπου θα συναντηθούμε...»
.jpg?t=5mc031ayDbf0ADd3uskQtw)
