Τιτίκα Σαριγκούλη: «Πήγαινα να σπουδάσω αρχαιολόγος, αλλά η Δεξιά με έκανε να γίνω θεατρίνα»

Η αθυρόστομη γιαγιά της ελληνικής τηλεόρασης μίλησε για την περιοδεία που ετοιμάζετε να κάνει με τον υπόλοιπο θίασο, αλλά και για το πώς τελικά έγινε θεατρίνα αντί για αρχαιολόγος.

-Πρωταγωνιστείτε στη θεατρική παράσταση «Αννέ…χεια».
«Αυτός ο τίτλος είναι η απόφαση του συγγραφέα Γιώργου Μάκρη, έτσι το θέλει, έτσι το... βάφτισε. Σημασία έχει το ότι είμαι αναγνωρίσιμη και ο κόσμος σταματάει στο δρόμο και γίνεται το «έλα να δεις». Ο κόσμος «διψάει» για κωμωδία και αυτά τα σκετσάκια που έχει μέσα το έργο θα βγάλουν γέλιο. Ο Γιώργος Μακρής λέει τις πικρές αλήθειες μέσα από το έργο και από κάτω, στην πλατεία του θεάτρου, γίνεται ζουρλισμός. Σήμερα το γέλιο είναι ένα πολύ ακριβό είδος. Μας έχουν κλέψει το γέλιο, δεν μπορούμε να γελάσουμε. Η φορολογία είναι κάτι το τρομερό. Όλα ανεβαίνουν, εκτός από τους μισθούς και τις συντάξεις. Πώς θα τα βγάλουμε πέρα;».

-Ετοιμάζεστε για περιοδεία;
«Θα πάμε Αγρίνιο, Ρόδο, Αμύνταιο, Φλώρινα, Πτολεμαΐδα, Έδεσσα... Μου αρέσουν τα ταξίδια, είναι αλήθεια. Μου αρέσει το... γυφταριό, αλλάζω παραστάσεις... ταπετσαρία. Για την ώρα δεν με κουράζει, αλλά πάντα μου άρεσε το γυφταριό. Έχω κάνει πολλές περιοδείες, έφτασα μέχρι Γερμανία με το έργο «Γκόλφω», με το Ζαννίνο. Στο χώρο της υπο-κριτικής είμαι από το 1960, μια ολόκληρη ζωή. Μην το φωνάξουμε, όμως, μην τυχόν έρθει η υπηρεσία προϊστορικών αρχαιοτήτων και αρχίσει τις ανασκαφές. Πήγαινα να σπουδάσω αρχαιολόγος, αλλά η Δεξιά με έκανε να γίνω θεατρίνα».

Πώς έγινε αυτό;
«Δεν είχα πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων για να μπω στο πανεπιστήμιο όταν έδωσα εξετάσεις στο Πάντειο, που τότε δεν χρειαζόταν για το Πάντειο πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, η ΚΥΠ πήρε τις κόλλες μου, εξαφανίστηκαν τα γραπτά μου. Η Δεξιά με είχε διώξει από όλα τα σχολεία του κράτους. Ημουν στο Αρσάκειο, στο Σχολείο των Τάξεων, το λεγόμενο «Βασιλικό Σχολείο», με έδιωξαν και από τις καλόγριες... Δεν μπορούσα να πάω στο σχολείο γιατί ήταν ο νόμο5 του Μεταξά. Το Αρσάκειο δεν ήταν σχολείο της συνοικίας μου, το πλήρωνε ο πατέρας μου αλλά και από εκεί με έδιωξαν... Αν δεν άντεχε η τσέπη του πατέρα μου, δεν θα μπορούσα να προχωρήσω. Βρήκα ένα Γυμνάσιο, στην Καλλιθέα, όπου γυμνασιάρχης ήταν γνωστός φίλος της μητέρας μου, εκεί με πήραν, αλλά κάθε μέρα η Ασφάλεια ήταν εκεί και χτυπούσε την πόρτα. Ο πατέρας μου ήταν δεξιός, αλλά εγώ βγήκα στο πεζοδρόμιο το 1950 και μάζευα μαζί με τον Νικηφορίδη υπογραφές για την «Ειρήνη». Έστειλα δώρο στον Στάλιν το 1950, το πρώτο δώρο που έφυγε από την Ελλάδα και πήγε στη Ρωσία. Ήταν για τα γενέθλια του Στάλιν, τα 70 του χρόνια... ήταν το μοναδικό δώρο. Επηρεάστηκα από τον αδελφό μου, που ήταν στην ΕΠΟΝ... παράνομη δουλειά.

-Σε ποια ηλικία βρισκόσασταν τότε;
Ήμουν μικρό κοριτσάκι, 16 χρονών, και λες ότι άλλαξα γνώμη; «Γέρο είδες παλαβό, από τα νιάτα του είναι», μην το ψάχνει. Πάντα έκανα αυτό που γούσταρα».

-Δεν μετανιώσατε ποτέ για τίποτα;
«Όχι μόνο δεν μετάνιωσα, αλλά αν υπάρχει κι άλλη ζωή για να γυρίσω πίσω, τα ίδια θα κάνω, δεν πρόκειται να αλλάξω», αναφέρει στο ΛΟΙΠΟΝ.