Η Μιμή Ντενίση στο gossip-tv.gr: Έχω πολύ ωραίο θίασο, είμαστε αγαπημένοι. Όχι αυτά τα θεατρινίστικα
Το έργο της Μιμής Ντενίση «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη» ανεβαίνει στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» σε παραγωγή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού από την Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2019.
Το έργο είναι το πρώτο ελληνικό θεατρικό sequel.
Αποτελεί συνέχεια του έργου «Σμύρνη μου αγαπημένη», που συγκλόνισε εκατοντάδες χιλιάδες θεατές και έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου.
Η Μιμή Ντενίση γράφει και σκηνοθετεί τη συνέχεια της ζωής των ηρώων της πρώτης παράστασης οι οποίοι επέζησαν της Μικρασιατικής καταστροφής και προσπάθησαν να αρχίσουν από την αρχή στη νέα τους πατρίδα, τη Θεσσαλονίκη.
Είναι ένα σύνθετο έργο που φέρνει στην επιφάνεια άγνωστα στοιχεία για την εποχή του Μεσοπολέμου, η οποία υπήρξε μια από τις πιο ταραγμένες εποχές της Ελλάδας.
Η δημοφιλής και ταλαντούχα ηθοποιός μίλησε στο gossip-tv.gr για όλα.
Μετά την τεράστια επιτυχία της παράστασης «Σμύρνη μου αγαπημένη» επιστρέφετε με το πρώτο ελληνικό θεατρικό sequel «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη». Πώς νιώθετε γι΄αυτό;
Η επιτυχία ήταν τεράστια. Το βλέπω και εδώ ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται καθώς η προπώληση είναι το ασύλληπτο. Είναι μεγαλύτερη και από της «Σμύρνης».
Στην πρώτη παράσταση δεν ήξεραν ακόμα τι θα δουν. Τώρα επειδή έχουν δει, έρχονται προετοιμασμένοι και με χαρά για τη συνέχεια. Δεν ξέρουν πόσο θα κλάψουν.
Ο κόσμος που θα έρθει δηλαδή στην παράσταση θα κλάψει πολύ;
Ναι, θα κλάψει. Έχει σημεία τα οποία είναι πολύ συγκινητικά με αυτά που περνάνε, έχει μετά και χαρούμενα, όταν φτιάχνει η ζωή τους. Όπως είναι η ζωή.
Οι συντελεστές της παράστασης δηλώνουν περήφανοι και συγκινημένοι...
Έχω πάρα πολύ ωραίο θίασο. Είμαστε αγαπημένοι. Όχι αυτά τα θεατρινίστικα που λένε είμαστε αγαπημένοι.
Εμείς εδώ με τα παιδιά πραγματικά είμαστε σαν οικογένεια, επειδή παίζαμε μαζί και πάρα πολλά χρόνια. Κοιταζόμαστε και ξέρω τι θέλω να μου πει ο Μακαλιάς, τι θέλει να μου πει η Γερονικολού, τι σκέφτεται ο Αλέξανδρος... Γενικά αυτή η πορεία της Σμύρνης και πιο πριν που έπαιζα τον «Μάγκα» με τον Μακαλιά και την Κατερίνα το «Άνθος του κάκτου», μας έχει κάνει σαν οικογένεια.
Ήταν δύσκολη η αποστολή σας να μοιράσετε τους ρόλους;
Καθόλου, γιατί είχα το κεντρικό, την οικογένεια, που ήμασταν οι ίδιοι, οπότε έπρεπε να βάλω τους γύρω.
Δύσκολο ήταν ο παρτενέρ που ευτυχώς μπόρεσε να έρθει ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος.
Αυτός ήταν ο ρόλος που είχα μια δυσκολία να βρω γιατί δεν έχουμε πολλούς ηθοποιούς, οι οποίοι να έχουν αυτό το στιλ του τζέντλεμαν, το πολύ αρχοντικό, το οποίο ο Αλέξανδρος το έχει.
Με τον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο είχατε να συνεργαστείτε 30 χρόνια...
Σκέψου, εγώ ήμουν πολύ νέα ηθοποιός στα πρώτα μου βήματα, ο Αλέξανδρος έπαιζε πολλά χρόνια ήδη. Θιασάρχης ήταν τότε ο Φέρτης, όταν παίζαμε μαζί.
Στην παράσταση έχετε τον ρόλο της υπηρέτριας. Είναι λίγο αντιφατικό. Σας έχουμε συνηθίσει σε πιο αριστοκρατικούς ρόλους.
Δεν έχει να κάνει με τη δουλειά. Θα σου πω γιατί. Και στην Ελλάδα, μπορεί να ήταν μια γυναίκα καθηγήτρια, μια γυναίκα που να σπούδασε στο Πανεπιστήμιο και η ανάγκη να την κάνει να πηγαίνει να σερβίρει.
Έτσι είναι και η «Φιλιώ». Δεν γίνεται ποτέ μια λαϊκιά γυναίκα, ούτε μια γυναίκα μπανάλ.
Είναι μια γυναίκα πολύ περήφανη που της συμβαίνει αυτό. Δεν δέχεται βοήθεια να βρει έναν φίλο να της δώσει χρήματα.
Είναι μια γυναίκα με περηφάνια, που λέει "εγώ για να μεγαλώσω τα παιδιά μου, θα φτιάχνω κουλουράκια, θα σερβίρω, θα πάω στα σπίτια να σερβίρω και όταν θα μπορέσω να πάρω μόνη μου φουστάνι, θα το πάρω».
Έχετε άγχος αν η παράσταση θα έχει την ίδια επιτυχία με την πρώτη;
Δεν έχω καθόλου άγχος. Εμένα το άγχος μου πάντα είναι σε σχέση με το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Θέλω να είναι τόσο καλό γιατί μπορεί να έχει το ενδιαφέρον ο κόσμος και να κάνει μια μεγάλη προπώληση και να έρθουν να σε δουν και να πουν "καλά γι' αυτή τη βλακεία σκοτωθήκαμε;".
Άρα το άγχος και η τελειομανία μου αφορά την ίδια την παράσταση. Τα άλλα πολύ ωραία όλα, τα χειρίζεται το Ίδρυμα, είναι υπέροχος ο χώρος, τα κάνουν όλα.
Δηλαδή, αυτά που πρέπει να γίνουν για να βγει προς τα έξω το έργο τα κάνουν. Εγώ έχω μια πολύ καλή παράσταση έτσι ώστε να μην απογοητευτεί ο κόσμος.
