«Η σχέση μου με τον Πάριο θα τελειώσει όταν κλείσουμε τα μάτια μας» (Photos)

Πώς ήταν άραγε η ζωή δίπλα στον σπουδαίο Στέλιο Καζαντζίδη και τον Γιάννη Πάριο;

«Το κεφάλαιο "Πάριος" είναι τρομακτικά μεγάλο, ζήσαμε μαζί εκπληκτικά πράγματα. Θυμάμαι πως μετά τη δουλειά γράφαμε τραγούδια μέχρι τις 10.00 το πρωί. Η συγχωρεμένη η γυναίκα μου ρωτούσε "Τι ώρα είναι αυτή που ήρθες πάλι;". Μια γυναίκα δεν το καταλάβαινε, ίσως και να μην το πίστευε. Γράφαμε τραγούδια όταν είχαμε την ανάγκη να εξωτερικεύσουμε την έμπνευση μας. Ο Γιάννης με φώναζε "μπέμπα" και εγώ "μπουμπού". Μου έλεγε "Μπέμπα, έχω γράψει έναν καταπληκτικό στίχο. Ετσι γράφαμε για μας. Η σχέση μου με τον Πάριο είναι σχέση ζωής που δεν τελειώνει. Θα τελειώσει όταν κλείσουμε τα μάτια μας και θα πάμε να κάνουμε μια πορεία στην άλλη ζωή» εξηγεί.

Όσο για τον αείμνηστο Διονυσίου, «ο Στράτος ήταν ντόμπρος, σε κοιτούσε στα μάτια, μάγκας και αυθεντικός λαϊκός τραγουδιστής. Όση μπέσα είχε εκείνος δεν είχε κανείς. Θυμάμαι τότε που γράψαμε το "Τα πήρες όλα κι έφυγες" για να το πει μαζί με τον Πάριο και έκανε το λάθος ο Πάριος και το τραγούδησε πρώτος. Ακούγοντας το να το ερμηνεύει ένας ερωτικός τραγουδιστής, είπε χαρακτηριστικά: "Απαπά! Γράψτε μου κανένα ζεϊμπέκικο, αυτό είναι ελαφρύ". Τελικά επέμεινε ο Μάκης Μάτσας και το είπε». Χαρακτηριστική είναι η μουσική του συνάντηση με τον Στέλιο Καζαντζίδη. «Ο Στέλιος ήταν ένα μεγάλο μωρό. Το '65 είπε ότι δεν θα ξανατραγουδήσει και έμεινε πιστός σε αυτό. Είμαι πολύ τυχερός γιατί τραγούδησε δημιουργίες μου. Όμως όταν δεν του άρεσε κάτι, έπρεπε να προσπαθήσεις πολύ να τον μεταπείσεις .Όταν πρωτάκουσε το "Τα βιώματα μου λιώνουν σίδερα" μου λέει "Τι σημαίνει βιώματα"; Πάμε σε μια ταβέρνα και ρωτάει τη μαγείρισσα "γιαγιά, τι είναι βιώματα;", "το βίος μας, γιε μου" του απαντά.

Γυρίζει και μου λέει "ούτε εκείνη ξέρει". Κολλούσε σε κάτι πράγματα καλώς ή κακώς. Τη στιγμή που τραγούδησε το "Αν με ρωτάς θα σου πω", σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, ήταν μαγεμένος, ρωτούσε πώς ακούστηκε. Του λέω "εμένα ρωτάς; Εσύ είσαι θεός. Ήθελε την επιβεβαίωση του ίδιου του δημιουργού».

Όλοι μας γνωρίζουμε το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Αυτό που ίσως να μη γνωρίζουν κάποιοι είναι πως ο Θανάσης Πολυκανδριώτης είναι ο άνθρωπος που έπαιξε το μοναδικό αυτό σόλο. «Δεν περίμενα να γίνει τόσο μεγάλη επιτυχία. Με πήρε τηλέφωνο ο Μάνος Λοΐζος και μου είπε "Πάρε ό,τι οργανάκια έχεις και έλα. Θα γράψουμε μουσική για μια ταινία, την Ευδοκΐα". Έρχεται ο Μάνος με την κιθάρα, μου παίζει το ζεϊμπέκικο και μου λέει "Εσύ θα παίξεις με αυτό το όργανο".

Ήταν ένας τζουράς που πάνω έγραφε τη λέξη "βραχνός", από το ξύλο ενός σκάφους, με χορδές για κλάματα και ως κλειδιά είχε δεκάρες. Ανήκε στον Γιώργο Μουφλουζέλη. Του είπα ότι πρέπει να το συντηρήσουμε για να παίξουμε. Μου είπε "όχι τώρα". Έτσι, με αυτό το οργανάκι βγήκε το "Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας". Ίσως με άλλο όργανο να μην είχε γίνει τέτοια επιτυχία», είπε στο people.

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 4 PHOTOS